Διαβάζοντας τις νέες εξαγγελίες δεν μπορεί να μη σχολιάσει κανείς ορισμένα σημεία που με τις αντιφάσεις που περιέχουν προκαλούν κάθε απλό πολίτη αλλά πολύ περισσότερο εκπαιδευτικούς και γονείς.
Μια πρώτη παρατήρηση που θα έλεγα να κάνω και θεωρώ ότι είναι ενδεικτική της φιλοσοφίας και των προθέσεων της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας είναι ότι οι νέες εξαγγελίες που αφορούν αλλαγές και έχουν στόχο τη «Δημόσια, δωρεάν και υψηλής ποιότητας παιδεία για όλους» γίνονται μετά από ένα χρονικό διάστημα πέντε μηνών κατά το οποίο ΜΜΕ και Υπουργείο Παιδείας αποδόμησαν την εικόνα του εκπαιδευτικού. Είχαν μιλήσει για υψηλά επιδόματα των εκπαιδευτικών, για αποσπάσεις σε κομματικά και πολιτικά γραφεία, σε υπηρεσίες που δεν αφορούν την εκπαίδευση και για εκπαιδευτικούς μακριά από την τάξη. Η όλη προσπάθεια επισφραγίστηκε φυσικά με τα οικονομικά μέτρα σύμφωνα με τα οποία ο πιο κακοπληρωμένος Έλληνας εκπαιδευτικός στις χώρες της ΕΕ χάνει ετησίως από 1305 ως 1715 ευρώ.
Αποτελεί εμπαιγμό και προσβολή της νοημοσύνης του εκπαιδευτικού η παρακάτω εξαγγελία που την παραθέτω αυτούσια όπως διατυπώθηκε στο Υπουργικό Συμβούλιο:
‘’ΜΕ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗ ΤΟΝ ΜΑΧΟΜΕΝΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ, το Νέο Σχολείο θα πετύχει τους στόχους του. Το Νέο Σχολείο δίνει έμφαση στη συνάρθρωση, τη συνέργεια και τον συντονισμό μεταξύ των βαθμίδων της εκπαίδευσης. Ισχυροποιείται ο ρόλος του εκπαιδευτικού στη διαδικασία αναβάθμισης του σχολείου, με πρωτοβουλίες αυτενέργειας και κίνητρα καινοτομίας, με τις γνώσεις που χρειάζεται για να ανταποκριθεί στην υψηλή αποστολή του και με αντίστοιχο υψηλό κύρος, θέση στην κοινωνία και αμοιβή’’.
Είναι τελείως παράλογο να ζητάς από έναν εκπαιδευτικό που τον έχεις εξαθλιώσει οικονομικά, κοινωνικά, επιστημονικά, που τον έχεις κατασυκοφαντήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα, που τον έχει απαξιώσει, να δώσει κάτι παραπάνω από τον εαυτό του προκειμένου να λειτουργήσει και να δουλέψει για να κάνει πράξη τις νέες πολιτικές εξαγγελίες. Αυτό δεν έχει γίνει από καμιά πολιτική ηγεσία μέχρι τώρα στην ιστορία της εκπαίδευσης. Οι αλλαγές και οι μεταρρυθμίσεις συνοδεύονταν τις περισσότερες φορές από κίνητρα και όχι από αντικίνητρα όπως συμβαίνει σήμερα.
Το σύνθημα «ΝΕΟ ΣΧΟΛΕΙΟ: πρώτα ο μαθητής» που προβάλλεται αποτελεί μια ακόμη κραυγαλέα αντίφαση λόγων και έργων. Η εξαγγελία «πρώτα ο μαθητής» δε συνάδει με προηγούμενες δηλώσεις της υπουργού που έκαναν λόγο για μείωση προσλήψεων των εκπαιδευτικών στους μισούς σε σχέση με την προηγούμενη σχολική χρονιά, όταν όλοι γνωρίζουμε ότι κάθε χρόνο χιλιάδες ώρες διδασκαλίας χάνονται επειδή πολλές από τις κενές θέσεις δεν καλύπτονται έγκαιρα. Πώς πραγματικά θα δοθεί προτεραιότητα στο μαθητή όταν τα τμήματα που θα δημιουργηθούν από συγχωνεύσεις θα περιέχουν μέχρι και τριάντα παιδιά. Πώς θα εφαρμοστούν οι νέες παιδαγωγικές μέθοδοι όταν όλοι γνωρίζουμε ότι τα πολυπληθή τμήματα αποτελούν τροχοπέδη στην καλή επικοινωνία δασκάλου-μαθητή,στην οργάνωση της τάξης, στην αντιμετώπιση των παιδαγωγικών ιδιαιτεροτήτων που παρουσιάζονται και στην εφαρμογή του μοντέλου της ομαδοσυνεργατικής διδασκαλίας; Πώς μέσα από τμήματα τριάντα μαθητών θα κάνεις πράξη την εξαγγελία: ‘’ Τα εφόδια που θα πάρουν από το σχολείο σήμερα, θα είναι οι αυριανές ευκαιρίες τους για κοινωνική πρόοδο και επιτυχία. Και αυτό αφορά όλα τα παιδιά, χωρίς κοινωνικές, οικονομικές, μορφωτικές, θρησκευτικές ή πολιτισμικές διακρίσεις και ανισότητες’’
Πώς είναι δυνατόν να γίνουν πραγματικότητα οι εξαγγελίες για ΠΡΑΣΙΝΟ ΣΧΟΛΕΙΟ, για ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΝΟΙΚΤΟ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ , για ΔΗΜΟΣΙΑ, ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΥΨΗΛΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ όταν από το 1 δις το οποίο εξήγγειλε η κυβέρνηση τις πρώτες μέρες από την ανάληψη των καθηκόντων της για την παιδεία σήμερα έγιναν 20 εκατομμύρια; Πού πήγαν οι δεσμεύσεις ότι δε θα γίνουν περικοπές στην υγεία και στην παιδεία;
Μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα των αντιφάσεων οι συνδικαλιστικές ενώσεις των εκπαιδευτικών σε τοπικό και σε πανελλαδικό επίπεδο έχουν χρέος να αναδείξουν αυτά τα θέματα στην κοινωνία μέσα από έναν ουσιαστικό διάλογο με τους γονείς αλλά και όλους τους εμπλεκόμενους με την εκπαίδευση φορείς προκειμένου να δημιουργηθεί ένα ισχυρό κίνημα αποκάλυψης, αμφισβήτησης και ανατροπής των πραγματικών προθέσεων του Υπουργείου Παιδείας.
