ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ 15-1-2010
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Εισερχόμαστε στην ημερήσια διάταξη ΤΩΝ ΕΠΕΡΩΤΗΣΕΩΝ.
Θα συζητηθεί η υπ’ αριθμόν 6/5/27.11.2009 επίκαιρη επερώτηση των Βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ κ.κ. Παναγιώτη Λαφαζάνη, Φώτιου Κουβέλη, Βασιλείου Μουλόπουλου, Μιχαήλ Κριτσωτάκη, Νικόλαου Τσούκαλη, Ευαγγελίας Αμανατίδου-Πασχαλίδου, Ηρώ Διώτη,Θεόδωρου Δρίτσα, Αναστασίου Κουράκη, Αθανασίου Λεβέντη και άλλων προς τους Υπουργούς Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης και Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης με θέμα: «Η καταστροφή των εργασιακών σχέσεων και ο κόσμος της εργασιακής επισφάλειας στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα».
Ο πρώτος ομιλητής εισηγητής της επερώτησης κ. Μιχαήλ Κριτσωτάκης έχει το λόγο.
ΜΙΧΑΗΛ ΚΡΙΤΣΩΤΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, κάνουμε αυτή την επίκαιρη επερώτηση για τις εργασιακές σχέσεις, διότι θεωρούμε ότι είναι σοβαρότατο το ζήτημα, αφού αφορά κυρίως στους νέους της χώρας μας, αλλά όχι μόνο αυτούς, αφορά στις αδύνατες ομάδες του πληθυσμού, που αποτελούν πια πλειοψηφία, αφού πέραν των άλλων καλούνται να πληρώσουν και την οικονομική κρίση και όχι μόνο, που άλλοι δημιούργησαν και πολιτικές όπως αυτές της Νέας Δημοκρατίας προηγούμενα και δικές σας παλαιότερα και τώρα, που προώθησαν όλο αυτό το εργασιακό περιβάλλον, το οποίο ζούμε καθημερινά.
Χθες βράδυ, νομίζω ότι φάνηκε στην Αίθουσα αυτή της Βουλής η τροχιά που θα πάρουν τα πράγματα με τη δική σας πολιτική, διότι δεν καταργείτε, όπως είχατε υποσχεθεί προεκλογικά, το νόμο «Πετραλιά». Και βλέπουμε ότι αντί να καταργήσετε την περίφημη διάταξη για τις μητέρες των ανηλίκων παιδιών, τη μεταθέτετε για ένα έτος και δεν κάνετε κανένα λόγο για κατάργηση. Τη βάλατε μάλιστα σε άσχετο νομοσχέδιο παρά το ότι δεν είναι ένα ασήμαντο ζήτημα και αφορά σε εκατόν σαράντα χιλιάδες μητέρες, εκατόν σαράντα χιλιάδες οικογένειες με ό,τι επιπτώσεις μπορεί να έχει αυτό στην κοινωνία.
Η ομοιότητα είναι στην ουσία με τον προηγούμενο νόμο, με την προηγούμενη αντίληψη για τα εργασιακά. Τέθηκε πολλές φορές και από πολλές πλευρές το ζήτημα: Έχετε πρόγραμμα ή δεν έχετε; Εγώ νομίζω ότι η απάντηση σε αυτό είναι ότι υπάρχει πρόγραμμα, είναι το ίδιο ή εάν θέλετε έχει την ίδια λογική, την ίδια φιλοσοφία με το προηγούμενο, εκείνο που καταδικάστηκε και από τις εκλογές της Νέας Δημοκρατίας. Είναι το πρόγραμμα εκείνο που είναι κάτω από τους περιοριστικούς όρους που βάζει το Σύμφωνο της Σταθερότητας και από πίσω του έχει τη λογική και τη φιλοσοφία του νεοφιλελευθερισμού.
Έχω την εντύπωση ότι υπάρχει μία αγωνιώδης προσπάθεια να πείτε κάτι το διαφορετικό από αυτό που πάτε να κάνετε. Έχετε, δηλαδή, πρόγραμμα. Προσπαθείτε όμως επικοινωνιακά να δείξετε ότι είναι άλλο από αυτό που στην πραγματικότητα είναι.
Τα καταφέρατε σε έναν βαθμό τις πρώτες εκατό ημέρες και νομίζω ότι αυτό έχει την αιτία του στο ότι ο κόσμος δίνει στην αρχή σε κάθε Κυβέρνηση μια περίοδο ανοχής. Επίσης καταφέρατε επικοινωνιακά να θολώσετε λίγο τα νερά.
Είναι το θέμα των εργασιακών σχέσεων το μόνο σπουδαίο θέμα; Εγώ λέω ότι είναι, αλλά δεν είναι από μόνο του το πιο σπουδαίο. Είναι συναρτόμενο, θα έλεγα, ότι είναι αρθρωτό με τα υπόλοιπα θέματα, με το ασφαλιστικό δηλαδή, με την εργοδοτική ασυδοσία, που σε αυτό το περιβάλλον βρίσκει κλίμα για να αναπτυχθεί, με την υγιεινή και την ασφάλεια στους χώρους της δουλειάς, με τον προϋπολογισμό εάν θέλετε, που θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι άσχετο, με την οικονομία και την κρίση, αλλά και με τον τρόπο και την κατεύθυνση που θέλετε ως Κυβέρνηση τελικά, να αντιμετωπίσετε όλα αυτά, στο σύνολο, δηλαδή, της γενικής σας πολιτικής.
Οι πολιτικές του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κυρίως νομοθέτησαν και οι πολιτικές της Νέας Δημοκρατίας υπερακόντισαν την εφαρμογή αυτών των πολιτικών που κατάργησαν το οκτάωρο κυρίως. Για να θυμηθούμε, όλες αυτές οι αλλαγές τι έκαναν; Αυτό που κερδήθηκε μέσα από δεκαετίες αγώνων από τις κοινωνίες και αυτό που καταγράφηκε στη συλλογική μνήμη της ανθρωπότητας με τους αγώνες, πολλές φορές αιματηρούς, το οκτάωρο καταργήθηκε σιγά-σιγά με κάποιες νομοθεσίες, με κάποια «θολά» που τις περιέβαλαν και στο τέλος έχουμε αυτό, που εντός εισαγωγικών πλέον πρέπει να μπαίνει, τις εργασιακές σχέσεις. Είναι συνυπεύθυνοι, θα έλεγα, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. μαζί με τη Νέα Δημοκρατία σε όλο αυτό.
Θα πούμε παρακάτω και τους νόμους που έχουν θεσπίσει όλο αυτό το περιβάλλον και θα πούμε και για την εφαρμογή.
Και το ερώτημα, κύριε Υπουργέ, ενώ αναφέρεται βέβαια, αλλά θα το πω εγώ πιο συνοπτικά, είναι τί θα κάνετε. Θα καταργήσετε τους συγκεκριμένους αντεργατικούς νόμους που είναι και αντικοινωνικοί; Θα τους διατηρήσετε; Ή επικοινωνιακά θα ανάψετε φλας αριστερά, κοινωνικά δηλαδή και θα στρίψετε δεξιά; Έχω την εντύπωση ότι εάν κάνετε το δεύτερο, που διαφαίνεται, τότε θα σας πάρουν χαμπάρι -να το πω λαϊκά- και θα τρακάρετε με την πραγματικότητα.
Έχω διατελέσει ο ίδιος προσωπικά ωρομίσθιος, αλλά είναι διαφορετικά να είσαι σε επισφαλείς σχέσεις εργασίας το 1980 ή το 1990 και είναι διαφορετικά σήμερα, κύριε Υπουργέ. Γιατί σήμερα τείνουν να γίνουν πλειοψηφία οι επισφαλείς εργασιακές σχέσεις και αυτό αλλάζει τα πάντα, αλλάζει την ίδια την κοινωνία, αλλάζει το περιβάλλον και αλλάζει και τη λεπτομέρεια και το καθοριστικό.
Ο τύπος του νέου ανθρώπου που δημιουργούν όλα αυτά, κύριε Υπουργέ, μπορεί να περιγραφεί ότι είναι ένας άνθρωπος 25 έως 35 χρονών, με πτυχίο, με πολλά προσόντα, να είναι στα stage, να είναι στην ενοικίαση, να είναι στη σύμβαση, στο τετράωρο, στο δανεισμό, στο μπλοκάκι, στην ανεργία και να ζει στο παιδικό του δωμάτιο στο πατρικό του σπίτι. Δεν είναι υπερβολή και το ξέρετε. Είναι πια ένας καινούργιος τύπος ανθρώπου που τον βλέπουμε καθημερινά στην κοινωνία.
Για όλα αυτά εμείς κάνουμε την ερώτηση, για να σας πούμε «όχι» για ένα προς ένα αλλά και συνολικά τι θα κάνετε. Και αυτήν την απάντηση περιμένουμε σήμερα, γιατί όλες αυτές οι λέξεις που ανέφερα πριν μαζί με άλλες, διαθεσιμότητες, εργολαβίες, υπεργολαβίες, ρεπατζής, κλπ, είναι πια λέξεις της καθημερινότητας που αποτελούν στην ελληνική κοινωνία σημαντικά φορτισμένες λέξεις.
Θα σας έλεγα ότι κάτω από τα πόδια μας σήμερα, στο υπόγειο της Βουλής, στο γκαράζ, υπάρχουν ενοικιαζόμενοι. Και αυτό νομίζω ότι είναι σημαντικό, δεν είναι λεπτομέρεια.
Ποιοί ματώνουν όμως με αυτές τις λέξεις που λέμε, ποιος πληρώνει τον βαρκάρη εν πάση περιπτώσει; Αυτοί που όλη τη μεταπολιτευτική περίοδο κάνουν θυσίες ματώνουν καθημερινά, εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι, φτωχοί αγρότες και οι νέες γυναίκες. Είναι ταξική, λοιπόν, αυτή η πολιτική όπως έχει διαρθρωθεί τα προηγούμενα χρόνια και από τις δύο κυβερνήσεις και από τις πράσινες και από τις μπλε. Αυτοί που μέχρι τώρα πλήρωναν και έχουν πληρώσει με αίμα και την ψυχή τους, καλούνται τώρα από αυτήν την Κυβέρνηση να πληρώσουν ξανά για μία κρίση που άλλοι δημιούργησαν και οι ίδιοι δεν ευθύνονται. Να πληρώσουν μέσα από την καταστροφή των εργασιακών σχέσεων και την εργασιακή επισφάλεια, να πληρώσουν με την ανεργία, να πληρώσουν τη διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος που επιδιώκουν και προωθούν Κυβέρνηση και εργοδοσία και καλύπτεται με τις πολιτικές αυτές.
Να μας πουν, λοιπόν, οι κύριοι Υπουργοί και ο Πρωθυπουργός, ποιος κερδίζει από την κρίση και ποιοι τελικά χάνουν από αυτήν την κρίση. Στην κρίση οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι.
Εγώ θα ήθελα μία απάντηση, κύριε Υπουργέ, να μας πείτε τι θα πληρώσουν οι πολύ μεγάλοι, αυτοί που είναι μεγαλοεργολάβοι, αυτοί που είναι προμηθευτές του δημοσίου και να μας πείτε, γιατί ενώ οι εργαζόμενοι πληρώνουν σε όλες αυτές τις περιοριστικές πολιτικές από το 1974, δεν έχουμε ένα αποτέλεσμα και εξακολουθούμε να έχουμε την ίδια αντίληψη και δεν πηγαίνουμε πρώτα στην παραδοχή ότι αυτό δεν μπορεί να φέρει αποτέλεσμα και δεύτερον να πάμε σε μία άλλη πολιτική που εμείς τουλάχιστον την προτείνουμε. Δεν λέω να κάνετε την πολιτική μας αλλά να σκεφθείτε μία άλλη, όχι αυτή, όχι την πεπατημένη που απέδειξε ότι δεν μπορεί να αποδώσει.
Θέλω να σας πω, ότι εμείς πιστεύουμε –και το βλέπει και ο κόσμος πια, είναι καθαρό- ότι η πολιτική σύμπραξη των δυνάμεων του νεοφιλελεύθερου δικομματικού τόξου και στη χώρα μας με στόχο την απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων εντάσσεται σε μία γενικότερη πορεία και ακολουθεί τη συστηματική και επίμονη προσπάθεια και της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των διεθνών οργανισμών, όπως είναι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και ο ΟΟΣΑ, να προωθήσουν και να επιβάλουν την απορύθμιση –το έχουν καταφέρει ήδη- της αγοράς εργασίας και την πλήρη αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων.
Θέλω να σας πω, ότι θεωρούμε εμείς ότι είναι κομβικό σημείο γι’ αυτήν τη νεοφιλελεύθερη στρατηγική επιλογή των ισχυρών στην Ευρώπη και βάση της είναι η Λευκή Βίβλος, που πέρασε έτσι, γιατί ο Ελληνικός λαός δεν κατάλαβε ότι θα έχει συνεπαγόμενα όλα αυτά που σήμερα ζούμε. Έτσι έχουμε τη μείωση του λεγόμενου μη μισθολογικού κόστους εργασίας, έχουμε τη γενίκευση της μερικής απασχόλησης, την προώθηση των διάφορων άτυπων μορφών απασχόλησης, την προώθηση της γεωγραφικής κυκλαδικής κινητικότητας του εργατικού δυναμικού.
Θα σας πω ακόμα, κύριε Υπουργέ, ότι υπάρχει μεγάλο θέμα με την ανεργία.
Εσείς είπατε με χθεσινές σας δηλώσεις ότι η ανεργία δεν είναι αυτή που έχει καταγραφεί αλλά είναι πολύ περισσότερη. Και θα σας πω ότι δεν υπάρχει καμία πολιτική που να πηγαίνει στην κατεύθυνση να λύσει αυτό το πρόβλημα έστω σε ένα βάθος χρόνου.
Να σας πω ότι άλλες χώρες κάνουν άλλες πολιτικές, οι οποίες δεν λένε ότι σήμερα θα λύσουν το πρόβλημα αλλά σε ένα βάθος χρόνου. Για παράδειγμα άλλες χώρες στην Ευρωπαϊκή Ένωση επίσης λένε ότι σε δέκα χρόνια ή σε είκοσι χρόνια, σε ένα τέτοιο βάθος, θα λύσουν το πρόβλημα αυτό που πάτε τώρα να φέρετε ως Κυβέρνηση, το ζήτημα δηλαδή της αναδιάρθρωση της κράτους και της τοπικής αυτοδιοίκησης, τις αλλαγές που πάτε να φέρετε.
Εσείς όλα θέλετε να τα φέρετε γρήγορα. Νομοθετείτε και ψηφίζετε χωρίς προοπτική και νομίζω ότι αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό, το πληρώνουν οι εργαζόμενοι.
Θα σας έλεγα ότι δεν θα διαβάσω τις εννέα ερωτήσεις που κάνουμε σήμερα και που σε αυτές απαιτούμε μία απάντηση από πλευράς σας.
Έχω την εντύπωση, όμως, ότι αυτό που είπα πριν είναι κάτι που πρέπει να αποδείξετε εσείς ότι δεν είναι έτσι. Δηλαδή, υπάρχει μια κατάσταση. Δεν μπορείτε να την περιγράφετε. Δεν μπορείτε να κάνετε κριτική μόνο πάνω σε αυτή. Είστε σήμερα Υπουργός Εργασίας. Είναι μια Κυβέρνηση που λέει ότι όλα θα τα αλλάξει. Να μας πείτε, λοιπόν: Θα αλλάξετε τους τέσσερις βασικούς, αλλά και τους υπόλοιπους, νόμους, εκείνους που έφτιαξαν αυτό το καθεστώς; Ναι; Πώς; Πότε; Όχι; Δεν θέλουμε επικοινωνιακά να μας πείτε τι θα κάνετε. Θέλουμε στην ουσία και στην πράξη να μας πείτε: Θα βελτιώσετε την κατάσταση ή θα είσαστε με την άλλη πλευρά;
Τελειώνοντας να πω, κύριε Υπουργέ, ότι δεν μπορεί κανείς να κλαίει με τα πρόβατα και να τρώει με τους λύκους.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Ευχαριστούμε τον κ. Κριτσωτάκη.
Καλείται ο κ. Βασίλειος Μουλόπουλος Βουλευτής Επικρατείας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. να λάβει το λόγο.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. Κύριε Υπουργέ, δυστυχώς για εσάς οι εκατό πρώτες ημέρες επικοινωνιακής διακυβέρνησης τελείωσαν. Και, δυστυχώς, για όσους σας πίστεψαν οι εκατό πρώτες ώρες, που από τις υποσχέσεις περάσατε στις πράξεις, αποκάλυψαν ότι τους πουλούσατε φύκια για σοσιαλιστικές κορδέλες. Και, μάλιστα, φύκια πικρά και δηλητηριώδη. Η Νέα Δημοκρατία, ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός, αλλά και πολλοί πλέον Βουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κατηγορούν την Κυβέρνηση ότι δεν είχε σχέδιο, ότι δεν γνώριζε τα μεγέθη του εγκλήματος και του χρέους, ότι αιφνιδιάστηκε από τη σκληρή στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Διαφωνώ. Εγώ πιστεύω σε αυτά που λέγατε προεκλογικά. Και σχέδιο έχετε και το μέγεθος του οικονομικού προβλήματος γνωρίζατε και τις βουλές των Βρυξελλών και των αγορών είχατε πληροφορηθεί. Είχατε όλες τις παραμέτρους του προβλήματος και, όπως φαίνεται, είχατε έτοιμη και την λύση, αυτή που θέλουν οι οικονομικοί και πολιτικοί άρχοντες της Ευρώπης, αυτή που αρχίσατε να εφαρμόζετε τις τελευταίες εκατό ώρες.
Ποιος είναι ο κοινός παρανομαστής όλων των μέτρων εξόδου από την κρίση που περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα σταθερότητας αλλά και στις επερχόμενες μεταρρυθμίσεις που έχει προαναγγείλει η Κυβέρνηση; Διαθέτουν το σύνολο σχεδόν των διαθέσιμων πόρων για να στηρίξουν τράπεζες και επιχειρήσεις και περικόπτουν θέσεις εργασίας, μισθούς και συντάξεις.
Η κρίση χρησιμοποιείται από τα ισχυρά κέντρα εξουσίας για να απορυθμίσει πλήρως την αγορά εργασίας και να δημιουργήσει ένα μοντέλο κοινωνίας περισσότερο άνισης και ταξικής από την σημερινή. Η επισφαλής εργασία, που νομιμοποίησαν οι κυβερνήσεις της κεντροαριστεράς στην δεκαετία του ’90, θα γίνει κανόνας την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα πάλι από την κεντροαριστερά.
Η ήττα της εργασίας είναι στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου, όχι μόνο για να επιβιώσει από την κρίση, αλλά και για να κερδίσει από αυτήν. Αν είναι αλήθεια ότι η κρίση είναι συστημική, άλλο τόσο αλήθεια είναι ότι αποτελεί ευκαιρία για το σύστημα να κατασκευαστεί μέσω του κοινωνικού δανεισμού ένα νέο είδος εργαζόμενου, υπερρεαλιστικού, υπερφοβισμένου, υπερανασφαλούς, υπερυπάκουου, χωρίς δικαιώματα, χωρίς βεβαιότητες. Ενός εργαζομένου που θα είναι αναλώσιμο υλικό της παραγωγής πλούτου, θα χρησιμοποιείται για ορισμένο χρόνο, για ορισμένες χρήσεις και μετά θα πετιέται στα σκουπίδια.
Κύριε Υπουργέ, δεν υπάρχουν διαχειριστικές διαμεσολαβήσεις απέναντι σε αυτό το σχέδιο όπως προσπαθεί να μας πείσει η Κυβέρνηση. Η κρίση έχει χαράξει διαχωριστικές γραμμές: Ή με τους εργαζόμενους ή με το κεφάλαιο. Ή το οικονομικό και παραγωγικό μοντέλο θα αλλάξει ή η έξοδος από την κρίση -αυτή η έξοδος που εσείς προτείνετε- θα μας οδηγήσει σε μια κοινωνία περισσότερο βάρβαρη, περισσότερο άδικη, περισσότερο βίαιη.
Κύριε Υπουργέ, ζητάτε για αυτές τις πολιτικές σας συναίνεση. Ζητάτε εργασιακή και κοινωνική ειρήνη. Δεν θέλετε ή δεν μπορείτε να καταλάβετε ότι αυτές ακριβώς οι πολιτικές επωάζουν τις επόμενες κοινωνικές εκρήξεις. Δεν θέλετε ή δεν μπορείτε να καταλάβετε πόση βία περιέχουν αυτές οι πολιτικές που πυρπολούν εργασία, κοινωνικές αξίες, ανθρώπινες αξιοπρέπειες, ανεκπλήρωτα όνειρα ζωής.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, στη χώρα μας, όπως και στις άλλες χώρες της Δύσης, κινείται υπόγεια μια μάζα ανθρώπων που μετράνε στο πετσί τους το κόστος της κρίσης, όχι μόνο και όχι τόσο με όρους χρηματικής απώλειας αλλά με όρους ζωής, επιβίωσης, κοινωνικού ρόλου, προσωπικής αξιοπρέπειας. Γι’ αυτούς είναι κεντρικό, όπως και τον προηγούμενο αιώνα, το θέμα της εργασίας.
Την έχουν χάσει, την χάνουν ολικά ή μερικά ή δεν την έχουν καν βρει οι νεώτεροι. Ανακαλύπτουν ότι χωρίς εργασία οι άνθρωποι είναι πρώην πολίτες. Βρίσκονται εκτός κοινωνίας και εκτός πολιτικής.
Κύριε Υπουργέ, είναι ένας κόσμος που δεν θέλετε ή δεν μπορείτε να ακούσετε και να δείτε, είναι ένας κόσμος που τον αγνοείτε. Είναι ένας κόσμος για τον οποίο υπάρχει ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ο κόσμος που στο πλευρό του βρίσκεται ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ο κόσμος που η φωνή του είναι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ο κόσμος για τον οποίο θα πολεμήσει μέσα και έξω από τη Βουλή ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.. Η προάσπιση και η διεύρυνση των κοινωνικών, πολιτικών και εργασιακών δικαιωμάτων αυτού του κόσμου, της εργασίας είναι η μόνη πολιτική στην οποία ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. μπορεί να συναινέσει.
ΠΡΟΕΔΡEΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Ευχαριστούμε τον κ. Μουλόπουλο.
Το λόγο έχει η κυρία Ηρώ Διώτη, Βουλευτής του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στο Νομό Λαρίσης.
ΗΡΩ ΔΙΩΤΗ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. Κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι κοινό μυστικό ότι το νεοφιλελεύθερο της γενίκευσης επισφαλούς απασχόλησης και της εργασιακής περιπλάνησης θίγει, πρώτα από όλα, τη νεολαία και τις γυναίκες. Από το 1992 έως σήμερα το σύνολο σχεδόν εξ αυτών που έχουν θεσπιστεί στη χώρα μας έχει επιφέρει αρνητικές διακρίσεις σε βάρος κυρίως των νέων ανθρώπων, αυτών δηλαδή που η πολιτεία θα έπρεπε πρώτιστα να στηρίξει στο ξεκίνημά τους, στο χτίσιμο των ονείρων τους για μία καλύτερη ζωή.
Αντ’ αυτού, περισσότεροι από ογδόντα χιλιάδες νέες και νέοι δέχθηκαν υποσχέσεις πελατειακού κυρίως χαρακτήρα -πολλοί από αυτούς και από τα δύο κόμματα εξουσίας- και αυτό μόνο στο δημόσιο τομέα. Άγνωστος παραμένει ο αριθμός των νέων πτυχιούχων, όμως, που αναζητούν μία θέση όσο–όσο στον ιδιωτικό τομέα, άτομα που στα τριάντα τους χρόνια, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ήδη θεωρούνται αντιπαραγωγικοί, νέες γυναίκες που στα τριάντα τους θεωρούνται τελειωμένη υπόθεση, αφού ποιος εργοδότης θα τις προσλάβει υπό το σκεπτικό ότι αύριο, μεθαύριο θα θελήσουν να κάνουν οικογένεια και παιδί; Ποιος θα μπει στη διαδικασία να τους πληρώνει τα επιδόματα; Δεν βρίσκουν δουλειά, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, επειδή η πρόσληψή τους κρίνεται ως ασύμφορη. Και, βέβαια, οι γυναίκες, παρά τις όποιες μεγαλοστομίες ένθεν και ένθεν, συνεχίσουν να κατέχουν χαμηλότερα ποσοστά, αλλά και να αμείβονται λιγότερο από τους άντρες συναδέλφους τους.
Κύριε Υπουργέ, τα ποσοστά που έδωσε προχθές στη δημοσιότητα η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία για τον Οκτώβριο του 2009 σε σχέση με τον Οκτώβριο του 2008 είναι συντριπτικά. Η ανεργία γένους θηλυκού είναι οριακά διπλάσια από την αρσενικού γένος, ενώ υπήρξαν και έτη που το ποσοστό τριπλασιαζόταν. Τον Οκτώβριο του 2008 η ανεργία των ανδρών βρισκόταν στο 4,5%, ενώ των γυναικών εκτινασσόταν στο 11,5%. Το συνειδητοποιείτε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι; Είναι επτά μονάδες επάνω!
Τον Οκτώβριο του 2009, εκεί που είχαμε έτσι κι αλλιώς αύξηση της ανεργίας, στους άνδρες το ποσοστό ανήλθε στο 7,1%, ενώ στις γυναίκες ανέβηκε 2,2% ποσοστιαίες μονάδες και έφτασε το 13,7%.
Θέλετε να μιλήσουμε και για τη νεολαία; Ας μιλήσουμε. Το ποσοστό της ανεργίας στους νέους ηλικίας δεκαπέντε έως είκοσι τεσσάρων ετών εκτοξεύτηκε σε ένα μόλις έτος από 21,2%, που ήταν πέρυσι τον Οκτώβρη, στο 27,5%, ενώ 2% αυξήθηκε αντίστοιχα το ποσοστό για τις ηλικίες είκοσι πέντε έως τριάντα τεσσάρων ετών, δηλαδή από το 10,5% πήγε στο 12,6%. Βέβαια, τόσο τα προηγούμενα όσο και αυτά τα ποσοστά ορίζονται με όρους οικονομίας της συζήτησης. Και το λέω αυτό διότι, δεν μπορεί να θεωρηθεί εργαζόμενος ή, πιο σωστά, απασχολούμενος -όπως η Εθνική Στατική Υπηρεσία το ορίζει- άτομο που εργάστηκε έστω και μία ώρα την εβδομάδα αναφοράς.
Το 2009 ήταν έτος ανεργίας. Το χειρότερο είναι ότι η οικονομική ανάκαμψη που αργά ή γρήγορα θα έρθει, όπως λένε οι ειδικοί, θα είναι μία ανάκαμψη χωρίς νέες θέσεις εργασίας, μία ανάκαμψη της ανεργίας. Τα ίδια, δηλαδή, ίσως και χειρότερα ισχύουν και για το 2010. Οι εκτιμήσεις ήδη μιλάνε για εκατό χιλιάδες νέους ανέργους μέσα στην τρέχουσα χρονιά.
Η επωνυμία «ELITE», κύριε Υπουργέ, σας λέει κάτι; Οι επωνυμίες «ATTICA» ή «WIND»; Όλες αυτές οι επωνυμίες έχουν έναν κοινό παρονομαστή: Απολύσεις.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των τοπικών εργατικών κέντρων, τουλάχιστον πενήντα χιλιάδες εργαζόμενοι εργάστηκαν σε τετραήμερη βάση με τις ανάλογες προσαρμογές στις απολαβές και την ασφάλισή τους, ενώ τουλάχιστον δέκα χιλιάδες εξαναγκάστηκαν σε προσωρινή διαθεσιμότητα δύο ή και τριών μηνών.
Από τα μέσα Δεκεμβρίου, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ξεκίνησε το ξήλωμα των stagiers και των συμβασιούχων ορισμένου χρόνου, αποψιλώνοντας υπηρεσίες από προσωπικό. Στο επόμενο διάστημα τόσοι και άλλοι τόσοι θα φύγουν από τις θέσεις τους, ψάχνοντας την επόμενη υποαμειβόμενη ανασφάλιστη θέση εργασίας στον ιδιωτικό τομέα. Όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κύριε Υπουργέ, δεν είναι αόρατοι. Είναι μπροστά σας, σας φέρνουν τους φακέλους στο γραφείο σας, την πίτσα στο σπίτι σας, σας εξυπηρετούν σε γραφεία και υπηρεσίες.
Κύριοι Υπουργοί, κύριε Λοβέρδο, μπορεί να μην υπάρχει σάλιο, όπως δηλώσατε προχθές, αλλά κάπου πρέπει να το βρείτε αυτό το σάλιο. Πρέπει να δώσετε άμεσα κοινωνικές δίκαιες λύσεις, καταργώντας όλες τις ελαστικές, μερικές και άτυπες μορφές «μαύρης» ουσιαστικά εργασίας, αντικαθιστώντας τις υποσχέσεις πλήρους απασχόλησης. Σας δώσαμε εκατό ημέρες, κύριοι της Κυβέρνησης, αλλά πείτε μας το εξής: Μετρούσαν όλες ως εργάσιμες ή να δώσουμε και περιθώριο λόγω αργιών;
Στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. προτείνουμε και διεκδικούμε μια νέα πολιτική πλήρους εργασίας για όλους και όλες. Σας καλούμε, κύριοι Υπουργοί, να αντικαταστήσετε τώρα τις συμβάσεις έργου, τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου και προσωρινής απασχόλησης με συμβάσεις αορίστου χρόνου. Να τακτοποιήσετε με συμβάσεις αορίστου χρόνου στον ιδιωτικό τομέα και με ενιαία σχέση μόνιμου υπαλλήλου στο δημόσιο όλους τους σημερινούς συμβασιούχους που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες.
Καθιερώστε ρήτρα απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα, όπου η χρησιμοποίηση δημοσίων πόρων θα πρέπει να συνοδεύεται από την υποχρέωση δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας.
Κλείνω, κύριε Πρόεδρε, λέγοντας ότι στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας ένας Εβραίος συγγραφέας ο Γεσουά Μπένσιρα, είχε πει ότι η δουλειά είναι ζωή, είναι σκέψη, είναι φως. Δώστε, λοιπόν, αυτό το φως σε όσους το έχουν ανάγκη, στους νέους, στις γυναίκες και να μην τους καταδικάζετε στο σκοτάδι.
Σας ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Ευχαριστούμε την κυρία Διώτη.
Το λόγο έχει ο Αντιπρόεδρος κ. Αθανάσιος Λεβέντης.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΛΕΒΕΝΤΗΣ (Ζ΄ Αντιπρόεδρος της Βουλής): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. Θα ασχοληθώ με τα θέματα του Ε.Σ.Υ. και τις εργασιακές σχέσεις των εργαζομένων σε αυτό το χώρο, όπου ξέρουμε ότι υπάρχουν πάμπολλα προβλήματα. Προβλήματα από το παρελθόν, το Ε.Σ.Υ. δυσλειτουργεί, απαξιώνεται, καταρρέει αν θέλετε.
Οι προσπάθειες που κάνει η Κυβέρνηση έως τώρα, δεν μας έχουν πείσει ότι θα αλλάξουν ουσιαστικά τα πράγματα. Κατ’ αρχήν, δεν αυξήθηκαν τα ποσοστά του Α.Ε.Π. που διατίθενται για το χώρο της δημόσιας υγείας. Είναι εξαιρετικά χαμηλά με το 2,3%, το 2,4% ή το 2,5% του Α.Ε.Π. δεν αλλάζουν τα πράγματα.
Δεύτερον, υπάρχουν τεράστια κενά. Δεν συζητάμε για τα άλλα προβλήματα που έχει, όπως την απουσία ουσιαστικά πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, που είναι βασικό και καθοριστικό στοιχείο για τη λειτουργία ενός σύγχρονου συστήματος υγείας, αλλά όσον αφορά τις ελλείψεις σε προσωπικό.
Πρέπει να δούμε, κύριε Υπουργέ, ότι υπάρχει μια δέσμευση από την προηγούμενη Κυβέρνηση με τους γιατρούς. Δύο χιλιάδες προσλήψεις έγιναν το 2009 και δυόμισι χιλιάδες προσλήψεις γιατρών το 2010, για να καλυφθούν τα κενά και ενδεχομένως να βελτιωθεί κάπως το πρόγραμμα του ωραρίου των νοσοκομειακών γιατρών, το οποίο ξέρουμε ότι υπάγεται σε κάποιες κοινοτικές οδηγίες οι οποίες στη χώρα μας δεν γίνονται σεβαστές.
Συγχρόνως, ο νόμος Αβραμόπουλου που προέβλεπε πεντέμισι χιλιάδες προσλήψεις νοσηλευτικού προσωπικού με ορίζοντα τριετίας. Έρχεται η νέα Κυβέρνηση και λέει ότι θα προσλαμβάνουμε κάθε χρόνο τρεις χιλιάδες άτομα προσωπικού, πέραν αυτών που φεύγουν, αρχομένης της ημερομηνίας από το 2009. Δεν προσελήφθη κανένας ουσιαστικά το 2009, δεν ξέρω αν έγιναν κάποιες ευκαιριακές, μεμονωμένες προσλήψεις. Το 2010 προκηρύχθηκαν περίπου τρεις χιλιάδες θέσεις νοσηλευτών, που όμως αυτά ξεκινάνε με τις διαδικασίες του ΑΣΕΠ και βλέπουμε ότι τα πράγματα τραβάνε σε μάκρος, ενώ εν τω μεταξύ φεύγει και άλλος κόσμος, έχουν φύγει ήδη με το νόμο Ρέππα, με το νόμο Πετραλιά. Σπεύδουν να φύγουν εργαζόμενοι για να προλάβουν κάποιες συνταξιοδοτικές εξασφαλίσεις, οι οποίες δεν τους δίνονται με τους νόμους που έχουν μπει ήδη σε εφαρμογή.
Υπάρχει και ένα άλλο πρόβλημα. Φεύγουν από το χώρο της υγείας δυόμισι χιλιάδες άτομα που υπάγονται σε καθεστώς STAGE. Αυτοί πώς θα καλυφθούνε; Ήδη απομακρύνθηκαν. Κύριε Υπουργέ, θα ήθελα να σας παρακαλέσω για την προσοχή σας στο εξής. Όταν βάζετε επίκουρους γιατρούς, νοσηλευτές ή STAGE στο χώρο της υγείας, τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Πρέπει να σας μιλήσω σαν νευροχειρουργός. Χειρουργούσαμε στα χειρουργεία τα νευροχειρουργικά περιστατικά, που είναι δύσκολα. Έρχονταν, παραδείγματος χάρη, μια αδελφή νοσηλεύτρια εκεί στο χειρουργείο και άρχιζε να μαθαίνει. Έχει δεκάδες -για να μην πω και περισσότερα- εξειδικευμένα και λεπτά μηχανήματα και χιλιάδες υλικά. Αυτά μέχρι να τα μάθει πρέπει να περάσουν το λιγότερο έξι μήνες, να μην σας πω ένας ολόκληρος χρόνος. Μόλις, λοιπόν, άρχιζε να μαθαίνει και να αρχίζει να αποδίδει, τότε απομακρύνεται. Απομακρύνεται και θα πάει κάπου αλλού. Ενδεχομένως να μην έχει καθόλου δουλειά και να πάει στον ιδιωτικό τομέα ή να ασχοληθεί με κάτι άλλο.
Επίσης πάρα πολύς κόσμος από το χώρο της υγείας είτε έχει προβλήματα υγείας είτε έχει μητρότητα, είτε έχει αποσπάσεις σε διάφορα γραφεία ανάμεσά τους και των Βουλευτών και των πολιτικών και σε άλλα γραφεία. Αυτός ο χώρος επίσης αποψιλώνεται και από αυτούς οι οποίοι υποτίθεται ότι υπηρετούν.
Αυτή τη στιγμή υπάρχουν το λιγότερο είκοσι πέντε χιλιάδες κενές θέσεις νοσηλευτικού προσωπικού στο δημόσιο σύστημα και τουλάχιστον πέντε χιλιάδες θέσεις γιατρών χωρίς να καλυφθούν τα κενά που απαιτεί το ωράριο και τουλάχιστον δεκαπέντε χιλιάδες θέσεις άλλου προσωπικού διοικητικού, βοηθητικού κ.λπ.. Αυτό πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπ’ όψιν.
Και βέβαια, να μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν ευθύνες εδώ και από παλιά της Κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. η οποία εισήγαγε τις μεθόδους. Ξεκίνησε η Κυβέρνηση Μητσοτάκη με το part time των νοσοκομειακών γιατρών τότε. Το πήρε πίσω το ΠΑ.ΣΟ.Κ., αλλά έφερε μετά άλλες ελαστικές μορφές εργασίας και βέβαια έβαλε τον ιδιωτικό τομέα μέσα στον τομέα της καθαριότητας, της σίτισης, της φύλαξης και πάει λέγοντας και προχώρησε και στα ΣΔΙΤ δειλά-δειλά. Και βέβαια, έφερε η Νέα Δημοκρατία αυτό το θέμα με τα ΣΔΙΤ να δημιουργηθούν νοσοκομεία και να λειτουργήσουν νοσοκομεία. Και αυτό σημαίνει πάρα πολλά, εκχώρηση και άλλων τομέων της υγείας στον ιδιωτικό τομέα, κάτι που για μας είναι απαράδεκτο γιατί η υγεία είναι δημόσιο αγαθό, πρώτιστο αγαθό και οφείλει η πολιτεία να το παρέχει σε όλους ανεξαίρετα τους πολίτες δωρεάν και με σύγχρονες προϋποθέσεις, με αυτές τις δυνατότητες που δίνει σήμερα η επιστήμη.
Σας ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Ευχαριστούμε τον κ. Λεβέντη.
Το λόγο έχει ο κ. Θεόδωρος Δρίτσας, Βουλευτής Πειραιώς του ΣΥ.ΡΙΖ.Α..
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΔΡΙΤΣΑΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. Στο λιμάνι του Πειραιά ένας δημόσιος οργανισμός χρόνια τώρα, ειδικά τα τελευταία χρόνια, προσπάθησε να οργανώσει μια δημόσια παρέμβαση οργάνωσης του λιμανιού μαζί με τους Δήμους του Πειραιά, τους παραλιμένιους Δήμους. Συν τω χρόνω μπήκαν οι νέες ιδέες της ανάπτυξης με βάση την κερδοφορία και τον παγκόσμιο ανταγωνισμό. Αποτέλεσμα είναι αυτά που έχουμε ζήσει με την εκχώρηση του λιμανιού στους ιδιώτες και με την αναγκαστική αποστράτευση του παραγωγικού δυναμικού μέσω της εθελουσίας εξόδου για την οποία κατηγορούνται οι εργαζόμενοι.
Οι Δήμοι όλης της Ελλάδας μέσα από τις επισφαλείς θέσεις εργασίας, μέσα από τις πολλαπλές κατατμήσεις των εργασιακών δικαιωμάτων έχουν χάσει την ταυτότητά τους και τη σχέση τους με τις κοινωνίες που εκπροσωπούν. Δεν μπορούν να έχουν οργάνωση παραγωγικής παρέμβασης στην πόλη ούτε καν να οργανώσουν ένα έργο με αυτεπιστασία μικρής κλίμακας, πολύ περισσότερο για την καθαριότητα ή για όλα αυτά.
Οι ναυτικοί. Μέσα από μια σειρά παρεμβάσεων ενίσχυσης του διεθνούς κερδοσκοπικού ανταγωνισμού έχουμε την ανεργία των ναυτικών. Αυτό τι σημαίνει; Παύει η Ελλάδα να είναι ναυτική χώρα, τη στιγμή που ο πολιτισμός της, η ιστορία της, οι λιμενικές σχέσεις στηρίζονται σ’ αυτήν την ιδιότητα και σ’ αυτήν την ταυτότητα.
Θέλω να πω ότι αυτή η εικοσαετία έβαλε μπρος αυτήν τη σκληρή νεοφιλελεύθερη προσαρμογή κάθε οικονομίας στο διεθνές ανταγωνιστικό περιβάλλον. Το υπερασπίστηκε τότε ο κ. Μητσοτάκης, το υπερασπίστηκε ο κ. Σημίτης και ακολούθησαν σιγά-σιγά οι επόμενες κυβερνήσεις. Τώρα, όμως, φτάσαμε στον πάτο. Τώρα φτάσαμε στην πλήρη αποκάλυψη τι σημαίνει αυτό, στην πλήρη εξαχρείωση των κοινωνικών σχέσεων, στην πλήρη εξαφάνιση της δυνατότητας κάθε εργαζόμενου να είναι περήφανος για τη δουλειά του, στην πλήρη αδυναμία των νέων να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση. Και αυτό πια δεν είναι ένα επιμέρους κοινωνικό πρόβλημα. Δεν είναι ένα πρόβλημα οικονομίας, είναι ένα πρόβλημα δημοκρατίας, είναι ένα κεντρικό πολιτικό πρόβλημα. Γι’ αυτό η σημερινή επίκαιρη ερώτηση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν θίγει απλά και μόνο ένα οξύ επίκαιρο πρόβλημα, αλλά θέτει τη ρίζα της αναδιοργάνωσης και της ανασύνταξης της χώρας μας και της ελληνικής κοινωνίας.
Και προς αυτήν την κατεύθυνση, κύριε Πρόεδρε, πρέπει να απαντήσει –έπρεπε να είχαν απαντήσει και οι προηγούμενες κυβερνήσεις- και η σημερινή. Σ’ αυτό το διεθνές ανταγωνιστικό περιβάλλον, όπως εκφράζεται μέσα από την οργάνωση της Ευρώπης και από το Σύμφωνο Σταθερότητας ποια θα είναι η θέση μας; Γιατί για παράδειγμα γίνεται τόσος ντόρος και τόσος λόγος για τα ελλείμματα ή για τον ένα ή τον άλλο δείκτη -και υπεκφεύγει της υποχρέωσης των χωρών να απολογηθούν και να ελεγχθούν- της ανεργίας; Γιατί στο Σύμφωνο Σταθερότητας δεν υπάρχει δεσμευτικό όριο για το δείκτη της ανεργίας; Λέω μια ιδέα. Είναι τόσο παράλογη, είναι τόσο εξωφρενική; Δεν είναι καθόλου. Είναι πάρα πολύ πραγματική, βαθιά και βάσιμη. Όμως και αν βγει από αυτόν το διεθνή κερδοσκοπικό ανταγωνισμό και γι’ αυτό θεωρείται παράνομη, θεωρείται δευτερεύουσας σημασίας, γιατί για να κτιστεί όλος αυτός ο γυάλινος πύργος, όλη αυτή η κερδοσκοπική καπιταλιστική φούσκα, χρειάζεται συμπίεση του κόστους εργασίας και όχι μόνο του μη μισθολογικού, και του μισθολογικού.
Από κάθε άποψη λοιπόν η επερώτησή μας πρέπει να απαντηθεί όχι με επιμέρους αγωνίες του κυρίου Υπουργού, τις οποίες αναμένω να μας εξηγήσει σε πόσο δύσκολη κατάσταση είναι η ελληνική οικονομία και πόσες προσπάθειες θα καταβάλλει, αλλά στο αν σκοπεύει αυτή η Κυβέρνηση εν πάση περιπτώσει να κάνει ρίξεις, διότι ο σοσιαλισμός ή η βαρβαρότητα και το δίπολο που επικαλέστηκε πριν τις εκλογές ο σημερινός Πρωθυπουργός, είναι προ των πυλών και δεν μπορεί να υπεκφύγει κανείς.
Οι κοινωνικές εκρήξεις που αναμένονται είναι γνωστές. Δεν τις λέει ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., τις λένε οι εγκυρότεροι αναλυτές και οι εγκυρότερες σχολές επιστημονικής έρευνας και καταγραφής της δυναμικής όχι μόνο της ελληνικής, αλλά και της ευρωπαϊκής και της παγκόσμιας κοινωνίας.
Προς αυτήν την κατεύθυνση λοιπόν μια λύση υπάρχει, η αποκατάσταση της χαμένης τιμής της εργασίας και η αποκατάσταση της σταθερής ποιοτικής και αξιοπρεπούς εργασίας ως μοχλός ανάπτυξης, όπου η ανάπτυξη πλέον θα είναι συνώνυμη και ταυτόσημη με την έννοια της προόδου και με την έννοια της δημοκρατίας και δεν θα είναι δείκτες, αριθμοί, κέρδη και αν περισσέψει κάτι μέσα από την ανάπτυξη της κερδοφορίας θα σας το μοιράσουμε παιδιά!
Αυτή είναι η μεγάλη και τεράστια διαφορά μιας πολιτικής πρότασης της Αριστεράς, η οποία διεκδικεί όμως αυτήν τη στιγμή τη διακριτότητα μιας εναλλακτικής πρότασης βιώσιμης, διότι οι προτάσεις που κατατίθενται από τα ιεραρχία και τα επιτελεία των Βρυξελλών δεν είναι καν βιώσιμες. Είναι καταστροφικές και στηρίζονται μόνο στη φούσκα των κερδοσκοπικών βλέψεων.
Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε, για την ανοχή σας. Τελειώνω λέγοντας ότι η πρόοδος στηρίζεται στην κοινωνία των εργαζομένων και όχι στην κοινωνία των κερδών. Ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Ευχαριστούμε τον κ. Δρίτσα και παρακαλείται τώρα ο Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης κ. Ανδρέας Λοβέρδος να απαντήσει στους επερωτώντες Βουλευτές.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. Να πω κατ’ αρχάς στο συνάδελφο κ. Λεβέντη που έθεσε ένα ειδικό θέμα για τους γιατρούς του ΙΚΑ αν κατάλαβα καλά ότι 1.860 γιατροί αορίστου χρόνου, με τις σχετικές διαδικασίες να εξελίσσονται το 2009, στη δική μας περίοδο κατέστησαν μόνιμοι. Και αυτή ήταν μια διεργασία που είχε ξεκινήσει φυσικά από την προηγούμενη κυβέρνηση, όχι από μας και εμείς την ολοκληρώσαμε. Δεν έχω όμως κάποια άλλη πληροφορία για προκηρύξεις τουλάχιστον σε παρόντα χρόνο για νέους γιατρούς. Επιφυλάσσομαι μέχρι το τέλος της συνεδρίασης –έχω απευθύνει ερώτηση στο Διοικητή του ΙΚΑ να δώσω πληρέστερη απάντηση, αν αυτό με ρωτήσατε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω προσπαθήσει γιατί καμία φορά ξεχνάμε γρήγορα, όσο μπορώ περισσότερο και με όσες δυνατότητες διαθέτω στο σχετικό τομέα να αντιληφθεί και ο τελευταίος Έλληνας πολίτης με όρους απτούς τι κατάσταση παρέλαβε η Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. από την προηγούμενη Κυβέρνηση. Ο δικός μου λόγος ευθυγραμμίζεται απολύτως με δύο παραδοχές και καταστάσεις.
Πρώτον, την παραδοχή ότι ο ελληνικός λαός τον Οκτώβριο όταν καταψήφισε τη Νέα Δημοκρατία και υπερψήφισε το Γιώργο Παπανδρέου και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ήξερε πολύ καλά τι έκανε. Το 10,5% της διαφοράς εξηγείται πολιτικά, κοινωνικά, λογικά.
Δεύτερον, ο πολιτικός πρέπει να εμπιστεύεται την αλήθεια στον ελληνικό λαό. Ο πολιτικός που κρύβει την αλήθεια από τον ελληνικό λαό δεν είναι καλός πολιτικός. Στο Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης παραλάβαμε αυτά τα οποία κατά καιρούς έχω υπογραμμίσει. Και όποιος πιστεύει σ’ αυτή την Αίθουσα κυρίες και κύριοι της Αντιπολίτευσης ότι είναι σωστό να συζητάμε εμείς οι πολιτικοί μεταξύ μας την αλήθεια αλλά είναι λάθος να την εμπιστευόμαστε στον ελληνικό λαό κάνει πολύ σοβαρό λάθος γιατί αν δεν είναι ενήμερος ο πολίτης είναι δώρον άδωρον να προσπαθείς να του εξηγήσεις τα προβλήματα μιας διακυβέρνησης, τα προβλήματα που έχει η πατρίδα και τα θέματα που θα αντιμετωπίσει ο ίδιος σε λίγο. Η ενημέρωση καθιστά ειλικρινείς τις σχέσεις πολίτη και πολιτικής και πολιτικών. Η ενημέρωση είναι η βάση για να προχωρήσει η πολιτική σε ειλικρινείς και ρεαλιστικές στοχεύσεις.
Παραλάβαμε λοιπόν στον τομέα που το ερώτημά σας απευθύνεται προς εμάς μια αγορά εργασίας απορυθμισμένη. Το έλεγε αυτό ο Γιώργος Παπανδρέου στα πεντέμισι χρόνια της Αντιπολίτευσης και το υποστηρίζαμε όλοι οι Βουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Στην κριτική που υφιστάμεθα ακόμα και τώρα και από τα δύο κόμματα της Αριστεράς ότι είμαστε συνένοχοι σε αυτή την απορύθμιση με τους νόμους που ψηφίστηκαν κατά τη δική μας περίοδο θα απαντήσω με ειδικό τρόπο στην πορεία της ομιλίας μου. Τώρα εισαγωγικώς υπογραμμίζω ότι πρόκειται περί απολύτως λανθασμένης κριτικής.
Οι κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ενσωματώνουν το κοινοτικό δίκαιο στο ελληνικό δίκαιο και στην ελληνική αγορά εργασίας όχι γιατί είναι υποχρεωμένες να του κάνουν αυτό και δεν φταίνε οι κυβερνήσεις αλλά φταίει η Ευρώπη αλλά γιατί στον τομέα των εργασιακών σχέσεων η ανάγκη για προσφυγή σε μορφές μερικής απασχόλησης είναι δεδομένη. Είπα πολλές φορές απαντώντας και στο Κ.Κ.Ε. προ καιρού σε επίκαιρη ερώτηση, τι λέτε για ένα κέντρο υγειονομικού ενδιαφέροντος που ανοίγει Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή μεσημέρι ή όπως έχει καταλήξει να γίνεται Παρασκευή και Σάββατο; Τι του λέτε; Να μην προσλάβει εργαζομένους; Τι λέτε σε εκείνον που θέλει ο ίδιος να απασχολείται δύο ημέρες την εβδομάδα; Τι λέτε στις ανάγκες της αγοράς εργασίας που απευθύνονται σε πολίτες που θέλουν να δουλέψουν απασχολούμενοι μερικώς; Θα πείτε όχι, μην το κάνετε; Απαγορεύεται; Αυτή είναι η λογική σας; Αυτή είναι απαγόρευση της πραγματικότητας και η απαγόρευσης της πραγματικότητας δεν στέκει. Θα είμαι πιο αναλυτικός στην πορεία της ομιλίας μου.
Εμείς παραλάβαμε μια κατάσταση που είχε ξεφύγει απ’ αυτό. Είχε ξεφύγει από τις κλασσικές για όλο τον κόσμο –όχι βέβαια για την ελληνική αριστερά- σχέσεις εργασίας. Παραλάβαμε μια κατάσταση απορύθμισης.
Παραλάβαμε μία κατάσταση απορρύθμισης. Παραλάβαμε μια κατάσταση ζούγκλας. Εγώ έτσι τη χαρακτήρισα στις προγραμματικές δηλώσεις της Κυβέρνησης τον Οκτώβριο. Παραλάβαμε μία κατάσταση για την οποία δεν έφταιγαν οι νομοθετικές προβλέψεις, κυρίες και κύριοι Βουλευτές του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., αλλά έφταιγε η κατάχρηση αυτών των μορφών. Δεν έφταιγε η νομοθετική ρύθμιση. Έφταιγε η αδυναμία ελέγχου, μια κατάσταση τραγική την οποία αποτύπωσε με τον πιο χαρακτηριστικό και εύληπτο στον κάθε Έλληνα και στην κάθε Ελληνίδα τρόπο η περίπτωση της Κούνεβα.
Αυτή την κατάσταση υποσχεθήκαμε να ανατρέψουμε. Υποσχεθήκαμε ρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, αλλά το δικό μας σύνθημα, η δική μας κατευθυντήρια γραμμή, η δική μας αρχή συμπυκνώνεται σε λίγες λέξεις: «Ούτε απορρύθμιση ούτε υπερρύθμιση» αλλά ρύθμιση στην αγορά εργασίας που να επιτρέπει αφενός μεν στους εργαζομένους να κατοχυρώνουν τα δικαιώματά τους και αφετέρου στην αλήθεια των εργασιακών σχέσεων να επικρατεί. Εργάζομαι πέντε μέρες την εβδομάδα; Πρέπει να πληρώνομαι για πέντε μέρες την εβδομάδα, να ασφαλίζομαι για πέντε μέρες την εβδομάδα κι όχι να εργάζομαι πέντε μέρες την εβδομάδα και να ασφαλίζομαι για δύο, όχι να δουλεύω δώδεκα ώρες την ημέρα και να πληρώνομαι για οκτώ. Έλεγχος, ρύθμιση και όπου χρειάζεται παρεμβάσεις για εγγυήσεις που είχαν παραλειφθεί ή που η ζωή ανέδειξε ως απολύτως αναγκαίες.
Δεν μας πειράζει ως Κυβέρνηση κι εμένα προσωπικά δεν με πειράζει καθόλου στον τομέα που έχω την τιμή να προσπαθώ να διοικήσω να μου ασκείτε μαξιμαλιστική κριτική, όπως αυτή που ασκείτε εσείς σήμερα. Γιατί κατ’ ουσίαν όποιος διαβάσει το μεγάλο, το ευρύ κείμενο της επερώτησής σας, που είναι ένα κείμενο που ανατρέχει σ’ όλη τη νομοθεσία που ρυθμίζει εργασιακές σχέσεις, σ’ όλη πραγματικά τη νομοθεσία, στα μεγάλα κείμενα τουλάχιστον της νομοθεσίας, αντιλαμβάνεται ότι πρόκειται για μια πολιτική απόπειρα με μαξιμαλιστικά χαρακτηριστικά. Δεν με πειράζει αυτό, δεν μας πειράζει αυτό. Είναι ευπρόσδεκτη η κριτική, όσο κι αν είναι επιθετική ή ακραία. Όμως εκείνο που πρέπει κανείς να αναζητά στον πολιτικό λόγο είναι την πρόταση. Πρέπει να αναζητά από τον πολιτικό λόγο να καταλήγει σε μία πρόταση. Κι εμείς καταλήγουμε.
Είπαμε στις προγραμματικές δηλώσεις ότι θα προσθέσουμε ρυθμίσεις εκεί που αυτό είναι αναγκαίο, χωρίς να δημιουργούμε αγκυλώσεις στην αγορά; Ναι, το είπαμε. Βάλαμε χρονοδιάγραμμα; Το βάλαμε. Ο κ. Παπανδρέου απήντησε στον κ. Τσίπρα –νομίζω τον Νοέμβριο- και του είπε ότι θα τελειώσουμε τη σχετική εργασία το Δεκέμβριο και την τελειώσαμε. Και μέσα στον Ιανουάριο θα ασκήσουμε σχετική νομοθετική πρωτοβουλία με παρεμβάσεις, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, σε όλες τις μορφές της ελαστικής απασχόλησης, όπως η μερική απασχόληση, η εκ περιτροπής εργασία, η προσωρινή απασχόληση, η διαθεσιμότητα, η τηλεργασία –μια σύγχρονη κι αρκετά πληθωρική μορφή-, οι ρυθμίσεις που αφορούν την κατάτμηση των αδειών, η διευθέτηση του χρόνου εργασίας και τέλος, τα θέματα της αδήλωτης εργασίας και της επανασύστασης του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας. Αυτά τα δύο τελευταία τα κρατάω. Για τα προηγούμενα η σχετική νομοθετική πρωτοβουλία μας, αγαπητοί συνάδελφοι του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., θα κατατεθεί στο τέλος του παρόντος μηνός στην Εθνική Αντιπροσωπεία για ψήφιση και θα μας δοθεί η ευκαιρία να ζυγίσουμε οι τριακόσιοι αν οι παρεμβάσεις μας εφαρμόζουν την αρχή «ούτε απορρύθμιση ούτε υπερρύθμιση» κι αν ανταποκρίνονται στην ανάγκη να προστεθούν εγγυήσεις στην αγορά εργασίας, για να μπορέσει να κάνει καλύτερα τη δουλειά του το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας στη συνέχεια.
Γιατί στο ίδιο σχέδιο νόμου δεν ρυθμίσαμε και θέματα που αφορούν το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας και πάμε δύο μήνες μετά, όπως και τα θέματα που αφορούν την αδήλωτη εργασία, που είναι αναγκαία για το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, για έτερον αλλά συναφές θέμα με την επίκαιρη επερώτηση; Περιορίζομαι να πω τα εξής: Διότι ο χρόνος ήταν λίγος για να κάνουμε ρυθμίσεις που θα επιδιώκαμε να είναι εύστοχες μέχρι τώρα -χρειαζόμαστε δηλαδή ακόμη ένα μήνα, γιατί οι σχετικές διεργασίες, αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι, διεξάγονται τώρα που μιλάμε, χθες δηλαδή προχωρήσαμε στα της σχετικής θεματολογίας- και γιατί προσπαθούμε να αναζητήσουμε μέτρα που να διευκολύνουν και την εργοδοσία, να μετατρέπεται η «μαύρη» εργασία σε «άσπρη», σε δηλωμένη, η αδήλωτη σε δηλωμένη εργασία.
Προσπαθούμε να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να διευρύνουμε τη βάση εσόδων του ασφαλιστικού συστήματος, προστατεύοντας και το ασφαλιστικό σύστημα, αλλά πάνω από όλα, πρώτα από όλα, κυρίως τους εργαζομένους, τους ανθρώπους. Και αυτή η δεύτερη νομοθετική πρωτοβουλία θα ασκηθεί στα τέλη Φεβρουαρίου-αρχές Μαρτίου.
Έχουμε ακόμη μία δυσκολία εδώ, εγώ την εξομολογούμαι. Πρέπει να επανασυστήσουμε το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας χωρίς να έχουμε χρήματα. Δεν έχω ούτε ένα ευρώ για το σκοπό αυτό. Δεν έχω αυξημένο προϋπολογισμό. Δεν πρέπει να διαχειριστώ παραπάνω χρήματα από τα χρήματα τα οποία έχει ο Προϋπολογισμός για το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας φέτος. Και εδώ υπάρχει ένα πρόβλημα, έτσι; Να επανασυστήσεις ένα Σώμα, να το βοηθήσεις να δουλέψει καλύτερα, χωρίς να του δώσεις χρήματα.
Υπάρχει λύση; Ναι, υπάρχει. Κατ’ αρχάς, απορρίπτουμε στο Υπουργείο Εργασίας τη λύση της αύξησης του προσωπικού με την κάλυψη των κενών οργανικών θέσεων. Είναι πολλές οι φορές που η αύξηση του προσωπικού δεν οδηγεί πουθενά και εμείς προσλήψεις δε θα κάνουμε. Ο Πρωθυπουργός της χώρας έχει ξεκαθαρίσει ότι οι εξαιρέσεις σε μια πολιτική προσλήψεων, η οποία δεν είναι η πολιτική των πληθωρικών προσλήψεων, αφορούν συγκεκριμένα Υπουργεία και έχει κάνει και τις σχετικές εξαγγελίες, για να μην επαναλαμβάνω.
Όμως, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, υπάρχουν δυνατότητες να μεταταγεί προσωπικό προς το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας. Και θα εξαντλήσουμε κάθε τέτοια δυνατότητα, ξεκινώντας από φορείς που εποπτεύονται από το δικό μας Υπουργείο. Άρα, θα προσπαθήσουμε να λύσουμε το πρόβλημα του προσωπικού, γιατί το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας έχει ανάγκη προσωπικού, ειδικά στην περιφέρεια. Χθες, μάλιστα, σε μία σχετική σύσκεψη μου ειπώθηκε κάτι που είχα γνωρίσει από την εποχή της ενημέρωσής μου, τον Οκτώβριο, ότι υπάρχει Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας μονοπρόσωπο, υπάρχει προϊστάμενος χωρίς υφισταμένους -ναι- και σου λέει «Δε μπορώ να κάνω τη δουλειά μου». Ακόμα και στην Αττική υπάρχουν μονάδες που δε μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους.
Υπάρχει, συνάδελφοι και η απροθυμία αρκετών ελεγκτών να βγουν από τα γραφεία τους, μια επιθυμία πιο πολύ να ελέγχουμε από το γραφείο μας και αυτό πρέπει να το αλλάξουμε. Και πώς θα το αλλάξουμε; Με προσωπικό, αλλά με μετατάξεις, όμως -αυτό είναι μία δέσμευσή μας- και δεύτερον, με την ενίσχυση της δυνατότητας του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας να παίρνει αποφάσεις οι οποίες να επιβάλλονται γρήγορα και να είναι αυστηρές, δηλαδή, να μεταφέρονται στην πράξη.
Θα σας δώσω μία αδυναμία του συστήματος σήμερα, την οποία θα τη λύσουμε φυσικά. Είναι και η πιο απλή -πώς να πω;- είναι το πιο απλό πρόβλημα. Υπάρχουν εκθέσεις που συμπεριλαμβάνουν κάποια μέτρα επιθεωρητών εργασίας, οι οποίες κοινοποιούνται στις επιχειρήσεις που έχουν παραβιάσει τη νομοθεσία ένα χρόνο μετά, διότι δεν υπάρχουν χρήματα για την κοινοποίηση. Κοινοποιούνται έναν χρόνο μετά.
Κωμωδία, συνάδελφε Ροντούλη! Κωμωδία!
Κοινοποιούνται ένα χρόνο μετά, προσφεύγει στα δικαστήρια η επιχείρηση, προσδιορίζεται η δίκη τρία χρόνια μετά, εκδικάζεται πέντε χρόνια μετά και φυσικά, η υπόθεση τελειώνει. Παρανοϊκή κατάσταση! Να πώς προκύπτει η απορύθμιση. Να πώς προκύπτει η απορύθμιση στην πράξη.
Αυτά τα αυτονόητα δεν έχουν διορθωθεί. Και η αντιμετώπιση του προβλήματος με τη λύση των προσλήψεων είναι εύκολη στα λόγια. Στην πράξη είναι ακριβή και δεν έχει αποδειχθεί μέχρι στιγμής επαρκής για να λύσει το πρόβλημα.
Άρα, εδώ τι χρειάζεται; Στα τέλη Φεβρουαρίου θα τα πούμε αυτά με τρόπο συγκεκριμένο, με την επόμενη νομοθετική μας πρωτοβουλία. Η επανασύσταση του Σ.ΕΠ.Ε. σημαίνει προσωπικό από μετατάξεις και κυρωτικές λειτουργίες με τρόπο γρήγορο, αποτελεσματικό και ουσία αυστηρή. Αυτό είναι. Όταν ελέγξεις σου αρκεί και ένας νόμος που δεν τα περιλαμβάνει όλα, αλλά θα τον ερμηνεύσεις εσύ. Λιγότεροι νόμοι, περισσότερος έλεγχος, γίνεται δουλειά. Πολλοί νόμοι, καθόλου έλεγχος, δε γίνεται τίποτα. Γίνεται μόνο δημαγωγία στο Κοινοβούλιο, δηλαδή, ότι κάτι κάνεις, αλλά δεν κάνεις τίποτα στην πράξη.
Αγαπητοί συνάδελφοι του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., αυτή είναι η πολιτική μας. Γι’ αυτό παλεύουμε και γι’ αυτό θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, για να πετύχουμε.
Όμως, το Υπουργείο Εργασίας θέλει να κάνει δι’ εμού και ένα σχόλιο. Αγαπητές και αγαπητοί Βουλευτές, πρέπει όλοι να ξέρουμε ότι το Υπουργείο Εργασίας ως Υπουργείο δεν γεννάει την ανεργία ούτε αυξάνει τις θέσεις εργασίας. Το Υπουργείο Εργασίας υποδέχεται το φαινόμενο που προκύπτει από άλλες πολιτικές. Εμείς παραλάβαμε ως Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. μια κατάσταση όπως σας την περιέγραψα, δηλαδή μιας απορυθμισμένης αγοράς εργασίας και μιας πρωτοφανούς ανεργίας για τα μεταπολιτευτικά χρονικά.
Στο πρώτο Συμβούλιο Υπουργών Απασχόλησης που συμμετείχα, το Νοέμβριο, ο χαρακτηρισμός που χρησιμοποίησα και με τον οποίο συνεννοήθηκα με τους συναδέλφους μου, ήταν ότι στα χρόνια μας, η ανεργία, στην Ελλάδα –το ίδιο, όμως, είναι σ’ όλη την Ευρώπη- έχει τα πιο σκληρά ποιοτικά χαρακτηριστικά που θυμάμαι τουλάχιστον εγώ ως άνθρωπος και που περιγράφουν και εμπειρότεροι από εμένα: Άνεργος, 45 με 50 ετών, με οικογένεια και γραμμάτιο, ανεπιθύμητος στην αγορά εργασίας! Αυτή είναι η κατάσταση!
Απέναντι σ’ αυτήν την κατάσταση, η Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. προσπαθεί να αρθρώσει πολιτικές που δεν αφορούν εμάς, αλλά που εμείς είμαστε οι επισπεύδοντες, γιατί εμείς συγκρουόμαστε με το θέμα κάθε μέρα στην οικοδομή, πολιτικές που έχουν να κάνουν με την κλωστοϋφαντουργία, πολιτικές που έχουν να κάνουν με τα ναυπηγεία και τη Ναυπηγοεπισκευαστική, πολιτικές που έχουν να κάνουν με τον τουρισμό, πολιτικές για όλους τους κρίσιμους για την οικονομία τομείς, οι οποίες θα δημιουργήσουν ανάπτυξη και θα μειώσουν την ανεργία.
Επιπρόσθετα, εμείς, ως Υπουργείο Εργασίας –μόνοι μας, μόνο εμείς- έχουμε την αρμοδιότητα και την ευθύνη, υποδεχόμενοι τα κύματα των ανέργων, των απολυομένων, να προσπαθούμε να διευκολύνουμε τη θέση τους και να απαλύνουμε τον πόνο των ανθρώπων. Γι’ αυτό το σκοπό, εδώ και δεκαετίες, το ελληνικό κράτος έχει ιδρύσει τον Ο.Α.Ε.Δ., ο οποίος μας παραδόθηκε στην κατάσταση που μας παραδόθηκε. Και έχουν το θράσος ορισμένοι να πουν ότι μας παρέδωσαν 700 εκατομμύρια ευρώ και ότι πρέπει να είμαστε ευτυχείς!
Μόνο ο Δεκέμβριος, ως μήνας κατανάλωσης των προγραμμάτων της Νέας Δημοκρατίας, μας κόστισε 500 εκατομμύρια ευρώ!
Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, ορισμένοι πρέπει να έχουν και συναίσθηση ευθύνης και, εν πάση περιπτώσει, να καταλαβαίνουν ότι υπάρχουν και όρια στην πολιτική αντιμετώπιση των θεμάτων. Δεν είναι δυνατόν το εργαλείο που με τις δικές του πολιτικές μπορεί να βοηθήσει μια χώρα που έχει προβλήματα με την ανεργία –ειδικά σήμερα που η ανεργία αυξάνεται, καλπάζει, με τα σκληρά ποιοτικά της χαρακτηριστικά- να το έχουν πετάξει, να το έχουμε αποδιοργανώσει!
Του πήραν τους πόρους με προγράμματα κατανάλωσης, για τα οποία υπήρχε η ρύθμιση, αλλά δεν υπήρχαν τα χρήματα. Εκατόν πενήντα εκατομμύρια ευρώ κοστίζει στον Ο.Α.Ε.Δ. σήμερα αυτό το πρόγραμμα επιδότησης των γυναικών, η επιδότηση μητρότητας. Πού είναι, όμως, τα λεφτά; Την απόφαση την είδαμε! Την κερδοφορία την πολιτική την ακούσαμε, την καταλάβαμε! Τα χρήματα, όμως, που είναι;
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Υπουργού)
Δυόμισι χιλιάδες stage στις είκοσι προεκλογικές ημέρες, κυρίες και κύριοι Βουλευτές! Δυόμισι χιλιάδες stage! Αυτά είναι όσα έχουμε βρει μέχρι στιγμής! Διότι δεν είμαστε σίγουροι ότι είναι ο τελικός αριθμός! Γιατί; Ο Υπουργός κ. Παυλόπουλος, απερχόμενος είχε πει ότι οι προσλήψεις, ακόμα και των stage, δεν μπορεί να γίνουν την προεκλογική περίοδο. Δυόμισι χιλιάδες εντοπίστηκαν! Και αυτά θα χρειαστεί να τα πληρώσουμε! Ακόμα προσπαθούμε να δούμε ποια είναι τα όρια της νομιμότητας, για να λειτουργήσουμε. Είναι κάτι για το οποίο δεν έχουμε πληρώσει μέχρι στιγμής! Και εννοώ αυτούς τους δυόμισι χιλιάδες των stage.
Για τους υπόλοιπους 15 εκατομμύρια το μήνα πληρώνει ο Ο.Α.Ε.Δ.
Αυτά παραλάβαμε, κυρίες και κύριοι Βουλευτές. Μένουν χρήματα για προγράμματα; Δεν μένουν χρήματα για προγράμματα. Τι προγράμματα; Ας πούμε διατήρηση θέσεων εργασίας.
Προσπαθούμε και με την αναθεώρηση του ΕΣΠΑ –ήταν ο διοικητής του ΟΑΕΔ κ. Ηλίας Κικίλιας μέχρι εχθές στις Βρυξέλλες, προσπαθώντας να βοηθήσει στον επαναπροσανατολισμό του προγράμματος στην καρδιά της θεματολογίας του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου- να έχουμε ροή κάποιων εκατομμυρίων ευρώ μέσα στο 2010, για να κάνουμε και άλλα προγράμματα πέρα των καταναλωτικών προγραμμάτων της Νέας Δημοκρατίας.
Προσπαθούμε.
Κυρίες και κύριοι, πρέπει να κλείσω. Κύριε Πρόεδρε, μόνο ένα σχόλιο θέλω να κάνω σε πολιτικό επίπεδο. Για ό,τι άλλο ειδικότερο επί του θέματος θα είμαι εδώ στη δευτερολογία μου. Θέλω, όμως, να πω κάτι πολιτικό στον κ. Κριτσωτάκη, στον κ. Μουλόπουλο, στην κυρία Διώτη, στον κ. Λεβέντη και στον κ. Δρίτσα.
Από τις προτάσεις που προσπαθεί κανείς να διαγνώσει ότι υπάρχουν στο κείμενο της επερώτησης εγώ δεν βγάζω άκρη. Από τη μια πλευρά καταγγελία των επιχειρήσεων, του επιχειρηματικού κόσμου, της αγοράς και από την άλλη κλάματα, όταν κλείνει η ELITE. Τι από τα δύο θέλετε; Ποια από τα δύο υποστηρίζετε; Τι υποστηρίζετε, εν τέλει; Μπορούμε να βγάλουμε άκρη από τους πολιτικούς συλλογισμούς σας; Δεν έχω σαφή εικόνα της γραμμής πλεύσης που προτείνετε στην εθνική αντιπροσωπεία.
Εμείς θα κάνουμε πολιτικές. Θα έχουμε οφέλη. Θα κάνουμε και λάθη. Τις μεθόδους της δουλειάς μας σας τις λέμε. Τα προτάγματά μας σας τα λέμε. Δεν ζητάμε να σκεφθείτε όπως ένα Κόμμα που έχει κυβερνητική ευθύνη. Πάντα η Αντιπολίτευση κινείται εκτός αυτών των ορίων -και καλώς- για να βοηθά να λειτουργήσει η πυξίδα. Όμως, πρέπει κάποιος να καταλαβαίνει πού το πάει ένα πολιτικό Κόμμα.
Και πραγματικά, αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι του ΣΥΡΙΖΑ, δεν προκύπτει από την επίκαιρη επερώτησή σας ποια είναι η πολιτική σας κατεύθυνση.
Εγώ επί 23 λεπτά, με την ανοχή του Προέδρου, σας έδωσα το πολιτικό μας στίγμα. Θα περίμενε κανείς, ένας Βουλευτής της Συμπολίτευσης ή ένα μέλος της Κυβέρνησης, χωρίς αυτό να το απαιτεί –άλλωστε ποιος μπορεί να απαιτήσει από ένα Βουλευτή να κάνει κάτι;- στο πλαίσιο του πολιτικού διαλόγου να μας δώσετε και μια συμβουλή. Πώς το βλέπετε; Πού θέλετε να πάει ο χώρος των εργασιακών σχέσεων; Πώς κλαίτε για το κλείσιμο των επιχειρήσεων, τις οποίες βλέπετε εχθρικά καθ’ όλον το βίο τους και τη διάρκεια της ύπαρξής τους;
Εδώ υπάρχει μια αντίφαση. Ελπίζω να είστε πιο σαφείς στις επόμενες ομιλίες σας. Ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Ευχαριστούμε τον Υπουργό κύριο Λοβέρδο.
Ο κ. Παναγιώτης Λαφαζάνης έχει το λόγο.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. Εντάξει, κύριε Λοβέρδο, αλλά εν πάση περιπτώσει, μιας και έχετε περάσει από την Αριστερά –νομίζω ότι αυτό είναι γνωστό- έρχεστε ως Υπουργός Εργασίας να μας βάλετε εμάς αυτό το περίφημο δίλημμα που είπατε τελευταία: «Καταγγέλλουμε τον επιχειρηματικό κόσμο από τη μία και από την άλλη κλαίμε που κλείνουν επιχειρήσεις.»
Δεν μου λέτε: Δεν έχετε καταλάβει ότι η Αριστερά υπερασπίζει τα εργασιακά δικαιώματα; Εδώ καταπατούν τα εργασιακά δικαιώματα και εμείς τα υπερασπίζουμε και τα προωθούμε. Προωθούμε τις κατακτήσεις των εργαζομένων. Τότε, αυτό σημαίνει κλείσιμο επιχειρήσεων; Γιατί αυτό κάνουμε. Όταν προσπαθούμε να στηρίξουμε αξιοπρεπείς και ανθρώπινους μισθούς, οδηγούμε στο κλείσιμο τις επιχειρήσεις;
Όταν λέμε ότι δεν μπορεί να υπάρχει υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων, βάζουμε λουκέτο σε κανέναν; Όταν λέμε ότι δεν μπορεί να υπάρχουν υπερκέρδη την ώρα που εφαρμόζονται πολιτικές άγριας λιτότητας, απορύθμισης και κοινωνικής κατεδάφισης, οδηγούμε στο κλείσιμο κανέναν; Και τώρα, αν κλείνει μια οποιαδήποτε επιχείρηση –και κλείνουν αρκετές αυτή την περίοδο- μπορείτε να το αποδώσετε…
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Κάθε μέρα κλείνουν.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Βεβαίως, κλείνουν από τις πολιτικές σας, κλείνουν από την κρίση του καπιταλισμού, κλείνουν από μια πορεία ύφεσης της οικονομίας, απορύθμισης και διάλυσης των εργασιακών σχέσεων. Γιατί η απορύθμιση και η διάλυση των εργασιακών σχέσεων οδηγεί και σε κρίση, οδηγεί σε υπερσυσσώρευση του κεφαλαίου κ.ο.κ., σε ένα μηχανισμό που είναι πασίγνωστος ιστορικά.
Όταν, λοιπόν, κλείνουν οι επιχειρήσεις εμείς δεν θα βγούμε να υπερασπίσουμε τους εργαζόμενους, που τους πετάνε στο δρόμο απλήρωτους χωρίς καμία προοπτική; Δεν θα τους υπερασπίσουμε;
Δεν κλαίμε για τον επιχειρηματία, κύριε Υπουργέ της Εργασίας, για τον κόσμο κλαίμε, ο οποίος μένει χωρίς δουλειά, για τον κόσμο ο οποίος χωρίς να φταίει σε τίποτα, πετάγεται στο δρόμο. Και σας ρωτάω, επί τη ευκαιρία, ξέρετε και είναι πολύ γνωστό σε σας ότι πάνω από εκατόν εβδομήντα εργαζόμενοι στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, στα οποία αναφερθήκατε, είναι πάνω από εννέα μήνες απλήρωτοι, χωρίς δώρο, χωρίς επίδομα αδείας. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν φθάσει σε απελπιστική, τραγική θέση. Σας ερωτώ τι θα κάνετε γι’ αυτούς τους ανθρώπους;
Τι θα κάνετε γι’ αυτούς που καθημερινά διώχνουν τα Ενωμένα Κλωστήρια, τη στιγμή που οι κύριοι ιδιοκτήτες των κλωστηρίων –γνωστοί για το βίο και την πολιτεία τους- έχουν πάρει επιχορήγηση με εγγύηση του δημοσίου από τις τράπεζες πάνω από 25 εκατομμύρια ευρώ. Πού πήγαν αυτά τα λεφτά; Τι θα γίνει με τον κόσμο αυτό;
Σε αυτά δεν μας δώσατε καμία απάντηση. Πολύ φοβάμαι ότι μπερδέψατε το ποιος έχει κάνει και την επερώτηση. Την επερώτηση δεν την έχει κάνει η Νέα Δημοκρατία, την επερώτηση την έχει κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν είναι δυνατόν να αναφέρεσθε στο παρελθόν της Νέας Δημοκρατίας, προκειμένου να υπεκφύγετε και να μην απαντήσετε σε καίρια και κρίσιμα ερωτήματα που σας κάνουμε εμείς.
Η Νέα Δημοκρατία είναι στα έδρανα της Αντιπολίτευσης με μία τεράστια, πρωτοφανή διαφορά από το πρώτο κόμμα που αναδειχτήκατε εσείς, για τα έργα και τις ημέρες της και κυρίως, για τα αντεργατικά έργα και τις αντεργατικές μέρες της.
Επομένως, δεν μπορείτε να την επικαλείσθε και να μας λέτε εδώ ότι παραλάβατε καμένη γη και επομένως, επειδή παραλάβατε καμένη γη, δεν μπορείτε, τι να κάνετε, θα δείτε και δεν απαντάτε ευθέως στα ερωτήματα τα οποία τίθενται, στο τι θα κάνετε εσείς, το διαφορετικό βεβαίως από τη Νέα Δημοκρατία, γιατί αυτό που δεν ακούσαμε είναι την διαφορετική πολιτική από τη Νέα Δημοκρατία.
Εδώ ασκείτε δημοσιονομική τρομοκρατία, κύριε Υπουργέ της Εργασίας ως Κυβέρνηση. Έχετε εξαπολύσει μία εκστρατεία δημοσιονομικής τρομο-υστερίας. Και τώρα εσείς προσωπικά έχετε αναλάβει –λυπάμαι για τον προσωπικό τόνο, αλλά οφείλω να το πω- έχετε μπει μπροστά σε μια εκστρατεία ασφαλιστικής τρομοκρατίας, τρομοκρατίας γύρω από το ασφαλιστικό θέμα. Δεν έχουμε σάλιο και το 2015 δεν θα έχουμε να δώσουμε συντάξεις…
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Για τον ΟΑΕΔ είναι αυτό. Την αλήθεια είπα.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Βεβαίως για τον ΟΑΕΔ. Δεν θα έχουμε συντάξεις, καταρρέουν τα ταμεία και εδώ βλέπω στο πρόγραμμα σταθερότητας ότι εγκαινιάζετε πολιτικές γενικής κατεδάφισης του ασφαλιστικού συστήματος. Αυτά τα οποία λέγονται στο πρόγραμμα σταθερότητας για το ασφαλιστικό θέμα μας τα είχατε πει προεκλογικά;
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Τι λέει κύριε συνάδελφε;
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Μας τα είχατε πει προεκλογικά; Βασική σύνταξη και από κει και πέρα ανταποδοτικά, ανάλογα με τις εισφορές; Αυτό σημαίνει κατάργηση του κοινωνικού χαρακτήρα του ασφαλιστικού συστήματος.
Αυτή είναι η μεταρρύθμιση που εξαγγέλλετε μέσα από το Πρόγραμμα Σταθερότητας. Αυτή είναι η κατεύθυνσή σας και ο προσανατολισμός σας.
Ο κύριος Πρωθυπουργός, ως Αντιπολίτευση, μίλαγε συνεχώς για τον εργασιακό μεσαίωνα. Σας ερωτούμε: Υπάρχει τώρα εργασιακός μεσαίωνας ή τελείωσε αυτός με το που ανήλθε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στην εξουσία; Υπάρχει εργασιακός μεσαίωνας αυτή την ώρα ή δεν υπάρχει; Αν υπάρχει εργασιακός μεσαίωνας, που εμείς θεωρούμε ότι υπάρχει πράγματι, πρέπει να ληφθούν μέτρα.
Ξέρετε τι γίνεται σήμερα στην αγορά εργασίας, κύριε Υπουργέ; Ξέρετε τι γίνεται σήμερα, επί των ημερών του ΠΑ.ΣΟ.Κ.; Όχι μόνο δεν υπάρχει βελτίωση της κατάστασης, αλλά η κατάσταση επιδεινώνεται ταχύτατα και ραγδαία, από μέρα σε μέρα.
Που έχουμε φθάσει αυτή την ώρα; Το μισό του εργατικού δυναμικού της χώρας μας -ίσως είναι και περισσότερο- είτε δουλεύει σε ελαστικές μορφές απασχόλησης, είτε δουλεύει σε κακοπληρωμένη ανασφάλιστη εργασία, είτε είναι άνεργο. Έχουμε μια ανεργία που καλπάζει κυριολεκτικά.
Σας ερωτώ: Τι θα κάνετε για να αντιμετωπίσετε αυτή την κατάσταση; Δεν μας είπατε απολύτως τίποτα. Αυτή η κατάσταση δεν έπεσε από τον ουρανό, οφείλεται σε πολιτικές που ασκήθηκαν, σε πολιτικές των δικών σας κυβερνήσεων παλαιότερα, σε πολιτικές της Νέας Δημοκρατίας, πολιτικές οι οποίες συνεχίζονται και σήμερα. Διότι όταν δεν αλλάζετε τίποτε, οι πολιτικές αυτές συνεχίζονται και μάλιστα θα επιδεινωθούν.
Σας ερωτώ: Τι θα γίνει με τους νόμους που απορυθμίζουν όλες τις εργασιακές σχέσεις; Τι θα γίνει; Απαντήστε συγκεκριμένα. Απαντάτε ότι θα φέρω. Πέστε μας συγκεκριμένα τι θα αλλάξετε; Θα μας πείτε εδώ τι θα αλλάξετε;
Θα σας αναφέρω έναν-έναν τους νόμους με συγκεκριμένες αναφορές στο τι περιέχουν και να μας πείτε εδώ τι θα αλλάξετε. Εάν είναι να μας πείτε ότι στα τέλη Γενάρη θα φέρουμε ένα νόμο, ο οποίος θα βελτιώνει υποτίθεται την κατάσταση ή θα αλλάζει την κατάσταση, χωρίς να μας λέτε το περιεχόμενο, με συγχωρείτε, αυτό το ακούμε είκοσι χρόνια τώρα. Κάθε Υπουργός Εργασίας που φέρνει έναν καινούργιο νόμο στον εργασιακό τομέα, μας λέει ότι το κάνει για να αντιμετωπίσει την ανεργία και να βελτιώσει την αγορά εργασίας, να υπάρξουν περισσότερες θέσεις απασχόλησης. Και κάθε φορά οι εργασιακές σχέσεις με αυτόν τον τρόπο απορυθμίζονται.
Στο πρόγραμμα σταθερότητας αυτό που αναφέρετε είναι πώς θα υπάρξει περαιτέρω ευελιξία στην αγορά εργασίας, στις σχέσεις εργασίας. Δεν λέτε ότι θα υπάρξει περαιτέρω ρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και σε ποιες κατευθύνσεις. Αυτό θέλουμε να ακούσουμε. Κι αυτή η κατάσταση της εργασιακής ζούγκλας, του εργασιακού μεσαίωνα, την οποία σας περιέγραψα, τα μπλοκάκια εργασίας, οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου, η απλήρωτη «μαύρη εργασία», τα ωρομίσθια, η εργασία part time, η μερική απασχόληση, η οποία στην ουσία είναι πλήρης απασχόληση, η ανασφάλιστη εργασία, όλα αυτά ξέρετε τι σημαίνουν; Αυτά συνιστούν και το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας μας.
Το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας μας είναι πρώτα απ’ όλα πρόβλημα αναπτυξιακό, είναι πρόβλημα παραγωγικό, είναι πρόβλημα εργασιακό, είναι πρόβλημα κοινωνικό. Και πως είναι αυτό δημοσιονομικό πρόβλημα το οποίο σας αναφέρω; Όταν πάνω από 2.500.000 άνθρωποι στη χώρα μας είναι σε αυτόν τον κύκλο των εργασιακών σχέσεων και της ανεργίας, τον οποίο σας περιέγραψα, αυτό σημαίνει τεράστιες απώλειες των ασφαλιστικών ταμείων, σημαίνει τεράστιες απώλειες στα δημόσια έσοδα και πολλοί από αυτούς παίρνουν και επίδομα ανεργίας.
Έχετε υπολογίσει τη δημοσιονομική διάσταση αυτής της εργασιακής τραγωδίας; Την έχετε υπολογίσει ποτέ; Έχετε βάλει στις ενεργητικές πολιτικές σας για την αντιμετώπιση του δημοσιονομικού προβλήματος την καθιέρωση σταθερών, ασφαλών σχέσεων εργασίας και τη μείωση της ανεργίας, για να μην πω την εξάλειψη της; Γιατί στο πρόγραμμα σταθερότητας πάλι, βλέπουμε χρόνο με το χρόνο και στο πρώτο και πολύ περισσότερο στο δεύτερο σενάριο, η ανεργία να αυξάνει, να κλιμακώνεται τα επόμενα χρόνια. Έτσι, όμως, δεν αντιμετωπίζεται κανένα δημοσιονομικό πρόβλημα, μπαίνουμε σε έναν φαύλο κύκλο, σε έναν απέραντο φαύλο κύκλο. (GM)
Ολοκληρώνω με τους νόμους, κύριε Υπουργέ. Ποιοι είναι οι νόμοι ένας-ένας και να μας πείτε ποιον θα καταργήσετε, ποιον θα αλλάξετε και τι θα αλλάξετε συγκεκριμένα, για να το μάθουμε και εμείς.
Νόμος 1892/1990 της Νέας Δημοκρατίας: Πρώτη φορά καθιέρωσε με έναν ασύδοτο τρόπο ένα πλαίσιο μερικής απασχόλησης και διευθέτησης του χρόνου εργασίας σε τρίμηνη βάση. Θα τον κρατήσετε ή θα τον αλλάξετε;
Νόμος 2639/1998 επί Κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ.: Επεκτείνει τη μερική απασχόληση με ασύδοτο πάλι τρόπο και ιδιαίτερα στον δημόσιο τομέα. Διευθέτηση του χρόνου εργασίας σε εξαμηνιαία και ετήσια βάση. Ίδρυση ιδιωτικών γραφείων συμβούλων εργασίας. Θα τον κρατήσετε ή θα τον αλλάξετε αυτόν το νόμο;
Νόμος 2874/2000: Νέα αύξηση του ορίου απολύσεων, περαιτέρω διευθέτηση του χρόνου εργασίας. Θα τον κρατήσετε ή θα τον αλλάξετε;
Νόμος 2956/2001: Τραγωδία, υπενοικίαση των εργαζομένων, εταιρείες υπενοικίασης των εργαζομένων. Φωνάζαμε τότε. Ήμουν εγώ σε αυτήν την Αίθουσα όπου έλεγα, τι κάνετε, οι εργαζόμενοι δεν είναι εμπορεύματα, δεν είναι ακίνητα να τα νοικιάζουμε, να τα μισθώνουμε και να τα ξαναμισθώνουμε από τον έναν εργοδότη στον άλλον. Μιλάμε για ανθρώπους, όχι για δουλεμπόριο.
Σας ρωτώ, θα τον καταργήσετε επιτέλους αυτόν το νόμο της επενοικίασης των εργαζομένων;
Νόμος 3895/2005 επί Νέας Δημοκρατίας: Πεντάωρη ανά εβδομάδα υπέρ εργασία, ακραία διευθυντική ευελιξία και διευθυντικό δικαίωμα στην διευθέτηση του χρόνου εργασίας. Θα τον κρατήσετε ή θα τον καταργήσετε;
Νόμος 3429/2005: Πέραν των άλλων, περιλαμβάνει τη διάκριση νεοπροσλαμβανόμενων και παλαιών εργαζομένων, ηλικιακός ρατσισμός. Οι παλαιότεροι στην ίδια δουλειά θα αμείβονται με άλλου είδους μισθολόγιο και θα έχουν άλλου είδους εργασιακές σχέσεις από τους νεότερους που προσλαμβάνονται. Θα τον κρατήσετε ή θα τον καταργήσετε;
Αυτά είναι τα μεγάλα θέματα, τα μεγάλα ερωτήματα.
Καταλήγω με το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας, που έχει ξεκινήσει εδώ και δεκαετίες η υποβάθμιση και η περιθωριοποίηση του. Αυτό το Σώμα έπρεπε να ήταν κεντρικό στην ελληνική πολιτεία, έπρεπε να είχε μεγάλες αρμοδιότητες, μεγάλες εξουσίες και μεγάλη δυνατότητα να επιβάλει ποινές.
Μην μας περιγράφετε εδώ καταστάσεις, αλλά να μας πείτε πώς αυτό το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας και οι επιθεωρήσεις εργασίας θα αναβαθμιστούν επιτέλους, θα αποκτήσουν κύρος και αξιοπιστία, προσωπικό, δυνατότητες και μέσα, ώστε να μπορούν να ελέγξουν την εφαρμογή έστω και αυτών των αντεργατικών νόμων, των όποιων δικαιωμάτων έχουν απομείνει ακόμα για τους εργαζόμενους. Διότι όλα τα άλλα είναι ματαιότης ματαιοτήτων.
Ευχαριστώ πολύ για την ανοχή σας, κύριε Πρόεδρε.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Κύριε Πρόεδρε, σας παρακαλώ το λόγο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Ευχαριστούμε τον κ. Λαφαζάνη.
Ο κύριος Υπουργός ζήτησε το λόγο για μια σύντομη παρέμβαση φαντάζομαι.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Πολύ σύντομη, κύριε Πρόεδρε.
Απλώς ζήτησα από τον συνάδελφο αν ήθελε να παρέμβω στην ομιλία του, να πω απλώς μια λέξη για τα νομοθετικά κείμενα που ζητά.
Κύριε Λαφαζάνη, ο νόμος 1892/1990 έχει ήδη καταργηθεί. Είναι ένας νόμος της Νέας Δημοκρατίας ο οποίος καταργήθηκε με το νόμο 2639/1998 από το ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Ο νόμος αυτός, όπως και οι υπόλοιποι που αναφέρετε, είναι τώρα υπό τροποποίηση με την λογική που σας είπα από το Βήμα, με την λογική «όχι στην απορύθμιση ούτε στην υπερρύθμιση». Ρύθμιση εγγυήσεων των αναγκαίων, να λειτουργεί η αγορά χωρίς αγκυλώσεις και έμφαση στην Επιθεώρηση Εργασίας, για την οποία μίλησα για πάρα πολύ.
Κατά την γνώμη μου δεν είναι ό,τι το καλύτερο να λέω από το Βήμα τι προτείνω και να μου απαντάτε ότι δεν λέω τίποτα. Θα ήταν πιο δόκιμο για το πολίτευμά μας, για μας, για την αποτελεσματικότητα του Κοινοβουλίου να μου λέτε «εκείνο το ξέχασες, αυτό δεν το έβαλες, γιατί εκείνο δεν το συμπεριλαμβάνεις». Εγώ είπα σε ποια κατεύθυνση γίνονται οι αλλαγές.
Να δώσω ένα παράδειγμα πώς αλλάζουμε τη νομοθεσία, με ποια λογική. Η νομοθεσία του 1998, ο 2639 τον οποίο τροποποιούμε, έχει πολλά θέματα που ρυθμίζει. Θα σας πω ένα βασικό, το οποίο απασχολεί και πάρα πολλούς από τους πολίτες που παρακολουθούν αυτή τη δουλειά που κάνουμε, η οποία, κύριε Λαφαζάνη, είναι όλη αναρτημένη. Κάθε φορά που συνεδριάζουμε κρατούμε πρακτικά. Γίνεται ο τεχνικός διάλογος με τον κοινωνικό διάλογο. Είναι όλοι οι φορείς εκεί. Είναι μία επιτροπή γύρω στα είκοσι πέντε άτομα περίπου. Όλοι οι φορείς. Δεν υπάρχει φορέας που να μην εκπροσωπείται. Τα πρακτικά αναρτώνται. Κάθε ένας που θέλει να δει πού το πάμε, πώς το πάμε, μπορεί να μπει εκεί και να δει.
Μία αλλαγή που απασχόλησε, αφού δημοσιεύτηκε εκεί και την αναπαρήγαγε ο Τύπος, είναι τα μπλοκάκια. Υπήρξε μία ρύθμιση και μία παρεξήγηση, ταυτοχρόνως, στην αγορά: Τι θα κάνετε με τα μπλοκάκια; Κάθε ένας εργαζόμενος που εργάζεται με το μπλοκάκι για περισσότερο από τρεις μήνες, όπως βάζουμε, έχει πια εξαρτημένη σχέση εργασίας; Είχε γίνει αυτή η παρεξήγηση. Όχι. Αλλά η υπέρβαση του τριμήνου με τα μπλοκάκια δημιουργεί, κύριε Πρόεδρε, τεκμήριο. Τεκμήριο. Αν ο εργαζόμενος το χρειάζεται, να το αξιοποιήσει. Τεκμήριο, μάλιστα, υπέρ του εργαζόμενου. Και αυτό είναι μία πάρα πολύ μεγάλη αλλαγή, η οποία και δεν καταναγκάζει την αγορά, αλλά και δημιουργεί αξιώσεις εκεί όπου τα δικαιώματα παραβιάζονται για λόγους ευνόητους, για λόγους λαθροχειρίας, για λόγους κλοπής του εισοδήματος του εργαζομένου και της ασφάλισής του.
Τελειώνοντας, θα ήθελα να δώσω στον κ. Λεβέντη την πλήρη απάντηση. Σας είπα για τους χίλιους οκτακόσιους εξήντα γιατρούς του ΙΚΑ. Σας ανέφερα πως έχουν μετατραπεί οι σχέσεις τους από αορίστου χρόνου σε σχέση μονιμότητας. Υπάρχουν εκατό κενές θέσεις, με ενημερώνει τώρα το ΙΚΑ, οι οποίες θα πληρωθούν. Επίσης, οκτακόσιοι γιατροί του πρώην Ταμείου Ξενοδοχοϋπαλλήλων, μεταφέρονται στο ΙΚΑ. Αυτή είναι η ενημέρωση που μπορώ να σας δώσω. Κάτι περισσότερο για την ώρα δεν υπάρχει.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Τα υπόλοιπα, κύριε Υπουργέ, στη δευτερολογία σας.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, μπορώ να κάνω ένα σχόλιο;
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Εγώ το δέχομαι, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡEΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Έχετε τη δευτερολογία σας, κύριε Λαφαζάνη.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Δώστε μου τριάντα δευτερόλεπτα, δώστε μου δέκα δευτερόλεπτα.
ΠΡΟΕΔΡEΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Σας εμπιστεύομαι ως προς το χρόνο που ζητάτε.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ: Μόνο για δέκα δευτερόλεπτα, κύριε Πρόεδρε. Θα πω και στη δευτερολογία μου αυτά που θέλω να πω.
Προσπάθησε ο κ. Λοβέρδος να απαντήσει. Με συγχωρείτε, κύριε Υπουργέ, όταν σας κάνω τόσο συγκεκριμένα ερωτήματα, η απάντηση είναι ότι θα πάμε σε μία λογική ούτε ρύθμισης ούτε απορύθμισης, όταν όλοι οι νόμοι που σας αναφέρω είναι για την απορύθμιση; Αυτή είναι η συγκεκριμένη απάντηση σε ένα συγκεκριμένο ερώτημα;
ΠΡΟΕΔΡEΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Εντάξει, κύριε συνάδελφε. Τα υπόλοιπα στη δευτερολογία σας.
Το λόγο έχει τώρα ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΠΑ.ΣΟ.Κ., ο κ. Χρήστος Παπουτσής.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Δεν υπάρχει αμφιβολία, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι η επερώτηση των συναδέλφων του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. αφορά ένα θέμα εξαιρετικής σημασίας για όλους μας. Και είναι ένα θέμα, βεβαίως, το οποίο η κάθε πολιτική δύναμη, ο κάθε πολιτικός οργανισμός το προσεγγίζει με βάση τις δικές του ιδεολογικές και πολιτικές αφετηρίες.
Βεβαίως, τα ερωτήματα στα οποία αναφέρθηκε ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος ο κ. Λαφαζάνης είναι συγκεκριμένα. Άλλο τόσο συγκεκριμένη είναι, όμως, και η πολιτική της Κυβέρνησης, όπως πολύ συγκεκριμένες είναι και οι απαντήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. τόσο στα ερωτήματα αυτά όσο και στη συνολική θεώρηση.
Έχω την αίσθηση, όμως, ότι αν αναζητήσει κανείς ένα δίλημμα πάνω στο οποίο οικοδομείται η επερώτηση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., είναι το δίλημμα στο οποίο αναφέρθηκε ο συνάδελφος ο κ. Μουλόπουλος. Δηλαδή, το δίλημμα ανάμεσα στους εργαζόμενους και το κεφάλαιο. Δηλαδή, είμαστε με τους εργαζόμενους ή με το κεφάλαιο;
Για ένα Κόμμα εξουσίας αυτό το δίλημμα δεν υπάρχει. Και πολύ περισσότερο όταν αυτό το Κόμμα εξουσίας προέρχεται από το χώρο του δημοκρατικού σοσιαλισμού, πολύ περισσότερο όταν είναι ένα Κόμμα στην Ελλάδα που προέρχεται από το χώρο της Αριστεράς, ένα Κόμμα το οποίο έχει αποδείξει στην πράξη ότι είναι αυτό το οποίο οικοδόμησε το κοινωνικό κράτος και πάνω από όλα είναι αυτό Κόμμα το οποίο έδωσε τη μάχη για τη δημιουργία ενός δημοκρατικού πλαισίου όσον αφορά τη λειτουργία της αγοράς εργασίας. Γι’ αυτό και το δικό μας δίλημμα είναι διαφορετικό.
Το δίλημμα είναι ανάμεσα στην καθυστέρηση, στην υποχώρηση, στην πλήρη αρρυθμία -όπως θέλει να λέει ο κ. Λαφαζάνης, μένοντας στον όρο της αγοράς εργασίας- ή στην οργάνωση των εργασιακών σχέσεων με βάση ένα νέο παραγωγικό πρότυπο της χώρας, με βάση ένα νέο αναπτυξιακό πρότυπο της χώρας και, κυρίως, σε ένα νέο δρόμο για τη χώρα μας, που βασίζεται στην ανάπτυξη και την κοινωνική δικαιοσύνη, στην ισονομία και στη διασφάλιση των δικαιωμάτων των πολιτών, μεταξύ των οποίων, για εμάς που προερχόμαστε από το χώρο της Αριστεράς, κυριαρχεί το δικαίωμα στην εργασία.
Αυτός είναι ο δρόμος τον οποίο ακολουθεί το ΠΑ.ΣΟ.Κ., αυτός είναι ο δρόμος τον οποίο ακολουθούν όλα τα κόμματα και το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αυτός είναι ο δρόμος στον οποίο οδηγεί τη Διεθνή Σοσιαλιστική ο Γιώργος Παπανδρέου, στην ανάπτυξη και την κοινωνική δικαιοσύνη, στη δημιουργία νέων ποιοτικών θέσεων εργασίας, στο δρόμο της αξιοπρεπούς εργασίας, της εργασίας δηλαδή που εγγυάται όλα τα δικαιώματα για έναν πολίτη στη σύγχρονη κοινωνία.
Φυσικά, αυτός είναι ο κόσμος που θέλουμε να φτιάξουμε. Γι’ αυτό, εξάλλου, είμαστε εδώ, για να δημιουργούμε διαρκώς νέες προϋποθέσεις, για να οικοδομούμε διαρκώς μια νέα κοινωνία. Αυτό δεν σημαίνει ότι επειδή εμείς έτσι σκεφτόμαστε, έτσι είναι και ο κόσμος γύρω μας. Φυσικά και το σύστημα είναι καπιταλιστικό, φυσικά και υπάρχουν αδικίες, φυσικά και υπάρχει κοινωνική αδικία, φυσικά και συνεχίζει να υπάρχει μεσαίωνας, κύριε Λαφαζάνη. Γιατί στην πολιτική, όπως γνωρίζετε πολύ καλά -για να θυμίσω και μία φράση που λέγαμε, παιδιά- δεν είναι «πατάς το κουμπί και βγαίνει μια χοντρή». Δεν πατάς το κουμπί και ξαφνικά αλλάζει το εργασιακό σχέδιο, ολόκληρο το εργασιακό τοπίο.
Ξέρετε, επίσης, ότι εγώ σέβομαι και τιμώ τους αγώνες και τους δικούς σας προσωπικά, αλλά και του πολιτικού σας χώρου. Όμως, οι κοινωνικές και εργασιακές σχέσεις δεν είναι αποτέλεσμα διευθετήσεων, ούτε νομοθετημάτων, είναι αποτέλεσμα, κυρίως, των κοινωνικών αγώνων. Και αυτές οι εργασιακές σχέσεις οφείλονται και στη δυναμική και στην αντοχή του εργατικού κινήματος στη χώρα μας, όπως οφείλονται και στο γεγονός ότι υπήρχαν πολλές συγκρούσεις σε εργασιακό επίπεδο, οι οποίες δεν οδήγησαν στα αποτελέσματα τα οποία θα θέλαμε όλοι μας. Και το τονίζω το «όλοι μας».
Η πραγματικότητα, λοιπόν, είναι ότι αυτήν τη στιγμή αυτή η αντιμετώπιση των εργασιακών σχέσεων δεν μπορεί να γίνει σε διαφορετικό τοπίο, σε διαφορετικό τόπο και χρόνο από τη σημερινή Ελλάδα, από την Ελλάδα της οικονομικής κρίσης, από την Ελλάδα των τρομακτικών αδιεξόδων στα οποία την οδήγησε η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, ούτε μπορεί να γίνει σε μία διαφορετική Ευρώπη από την Ευρώπη η οποία αντιμετωπίζει τα συγκεκριμένα πολιτικά και οικονομικά προβλήματα, σε έναν κόσμο ο οποίος επίσης αντιμετωπίζει την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση. Γι’ αυτό και η δική μας προσέγγιση συνεχίζει και επιμένει να είναι -γιατί αυτή είναι η μόνη υπεύθυνη προσέγγιση- μία συνολική προσέγγιση.
Βεβαίως, και υπάρχουν οι ευέλικτες μορφές στην αγορά εργασίας με νομοθετήματα εθνικού και ευρωπαϊκού επιπέδου. Ποια ήταν η δική μας θέση από την αρχή; Η δική μας θέση ήταν πάντοτε ότι εμείς θέλουμε να βάλουμε κανόνες στην αγορά εργασίας. Και σε αυτό επιμένουμε. Σε αυτό αναφέρθηκε ο κύριος Υπουργός εκτεταμένα σήμερα, αλλά και σε προηγούμενες κοινοβουλευτικές του παρεμβάσεις, αλλά και σε δημόσιες δηλώσεις του, γιατί εκείνο που μας ενδιαφέρει εμάς αυτήν τη στιγμή είναι να ενισχύσουμε μέσα στις δημοσιονομικές δυνατότητες τους μηχανισμούς ελέγχου και εποπτείας του κράτους στην αγορά εργασίας.
Ο κύριος Υπουργός αναφέρθηκε με πάρα πολλή ειλικρίνεια στην ανάγκη της λειτουργίας του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας και στα δημοσιονομικά προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζει η χώρα. Χαίρομαι πάρα πολύ που άκουσα στην προσέγγισή του ότι μέσα από μετατάξεις και μία αναδιοργάνωση των υπηρεσιών οι οποίες έχουν εγκαταλειφθεί –γιατί στην πραγματικότητα έχουν εγκαταλειφθεί και υπάρχει πλεονάζον δυναμικό- το πλούσιο δυναμικό της ελληνικής διοίκησης, το οποίο παραμένει ακροβολισμένο σε διάφορες περιοχές, θα αξιοποιηθεί, όσο αξιοποιηθεί, μέσα στα πλαίσια που μπορούμε. Όμως, επαναλαμβάνω, εκείνο που προέχει είναι να ορθοποδήσει η χώρα μας. Και γι’ αυτόν το λόγο το δικό μας σχέδιο είναι σχέδιο συνολικό.
Άκουσα χθες το βράδυ σε μια τηλεοπτική του εμφάνιση, μετά από καιρό, τον πρώην Πρωθυπουργό, Πρόεδρο και επίτιμο Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, τον κ. Μητσοτάκη, σε μία συνέντευξη που παραχώρησε στον εκλεκτό δημοσιογράφο, τον κ. Νίκο Χατζηνικολάου, στο σταθμό «ALTER» να υποστηρίζει ότι τα μέτρα της Κυβέρνησης είναι πολύ χαλαρά και ότι εν πάση περιπτώσει ο ίδιος, διαβάζοντας την αρθρογραφία διαφόρων κύκλων οι οποίοι με κάθε τρόπο πιέζουν τον Γιώργο Παπανδρέου να πάρει πιο σκληρά μέτρα εις βάρος της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, αισθάνεται πάρα πολύ ικανοποιημένος, διότι επιτέλους δικαιώνεται ακόμα και σε αυτήν τη διαδικασία.
Καταλαβαίνετε πού έχουμε φτάσει. Ορισμένοι να εγκαλούν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ορισμένοι να θεωρούν να εγκαλούν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και το Γιώργο τον Παπανδρέου, γιατί δεν παίρνει πιο αυστηρά μέτρα, τα οποία η Νέα Δημοκρατία με τη δική της ιδεολογική, πολιτική προσέγγιση, δεν τόλμησε ποτέ να πάρει. Δηλαδή μας εγκαλούν γιατί δεν έχουμε την ιδεολογική και πολιτική προσέγγιση της Νέας Δημοκρατίας. Αυτά είναι αδιανόητα πράγματα. Είναι αδιανόητα για τη δημόσια συζήτηση, γιατί επιχειρούν με κάθε τρόπο να εκφοβίσουν την κοινωνία. Επιχειρούν με κάθε τρόπο να δίνουν σε σας, κύριε Λαφαζάνη, για πολλοστή φορά να κατηγορείτε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ότι κάνει δημοσιονομική τρομοκρατία, ότι το μόνο που κάνει είναι να ασχολείται με τους φόρους και να δημιουργεί τρόμο και φόβο στην κοινωνία. Δεν είναι αυτή η αλήθεια.
Διαχειριζόμαστε μια πολύ δύσκολη κατάσταση, με πολύ σοβαρό τρόπο, με πολύ υπεύθυνο τρόπο. Επιπλέον, έχουμε υπ’ όψιν μας –αυτό που ξέρουμε όλοι μας, είτε το ομολογούμε είτε όχι- ότι η κρίση και η παρακμή είναι στη σημερινή ελληνική οικονομία και στην κοινωνία, δεν είναι μόνο οικονομική, δεν αφορά μόνο τη διεθνή κρίση. Αφορά ένα ολόκληρο σύστημα, που λειτουργεί το ελληνικό κράτος, αφορά την ίδια την κοινωνία, αφορά συμπεριφορές, αφορά μία κρίση ηθική και θεσμική και αυτό ακριβώς προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε.
Το στίγμα μας, όμως, το στίγμα αυτής της προσέγγισης περιγράφεται στο πρόγραμμα σταθερότητας και ανάπτυξης, το οποίο παρουσιάσαμε χθες, ένα πρόγραμμα εξαιρετικά ισορροπημένο προς πάσα κατεύθυνση, όχι μόνο για την Ευρωπαϊκή Ένωση και για τις διαπραγματεύσεις που θα κάνει εκεί η ελληνική Κυβέρνηση και ο Υπουργός Οικονομικών, αλλά και για το εσωτερικό της χώρας. Γιατί εδώ έχουμε και μια άλλη ευθύνη. Η πορεία της χώρας στο μέλλον, η πορεία της χώρας για την έξοδο από την κρίση προϋποθέτει τη συμμετοχή της κοινωνίας, των πολιτών, τη συνένωση των κοινωνικών δυνάμεων, των υγιών και δημιουργικών δυνάμεων. Και σ’ αυτούς ακριβώς απευθυνόμαστε.
Σας ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Ευχαριστούμε τον κ. Παπουτσή, τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο του ΠΑ.ΣΟ.Κ..
Το λόγο έχει ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας κ. Κωνσταντίνος Μαρκόπουλος.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν είναι μόνο επίκαιρο για τον παρόντα χρόνο το ζήτημα της εργασίας, αλλά και της επίπτωσης της κρίσης στη σημερινή συζήτηση, θα είναι για όλον τον πολιτικό χρόνο του 2010, τον οποίον θα διανύσουμε και πολύ φοβόμαστε και μετά.
Είναι προφανές ότι η Κυβέρνηση έχει επιλέξει το χειρότερο σενάριο για την αντιμετώπιση της κρίσης, δηλαδή τη σύνθεση του ιρλανδικού μοντέλου με το ισπανικό. Το μεν ιρλανδικό μοντέλο αρχίζει και το ομολογεί σιγά-σιγά και το ομολόγησε περίτρανα εγγράφως χθες με το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης –ερωτηματικό στο «Ανάπτυξης»- ο κ. Παπακωνσταντίνου, δηλώνοντας απερίφραστα πλέον ότι η μείωση των μισθών μέσω της θυρίδας των επιδομάτων είναι ο κατ’ εξοχήν σχεδιασμός της Κυβέρνησης. Το δε ισπανικό μοντέλο, αξιότιμε κύριε Υπουργέ, το ομολογήσατε εσείς με τη δήλωσή σας στο Υπουργικό Συμβούλιο ότι στο τέλος του χρόνου θα έχουμε ένα εκατομμύριο ανέργους. Και αυτό διαχειρίζεστε ως μέλος αυτής της Κυβέρνησης με τη μόνη διαφορά ότι δεν είστε εσείς ο υπεύθυνος για το λόγο για τον οποίον θα φτάσουμε στο ένα εκατομμύριο ανέργους. Διότι το πρόγραμμα σταθερότητας και ανάπτυξης επειδή είναι πρόγραμμα σταθερότητας και δεν είναι πρόγραμμα ανάπτυξης -διότι δεν άφησε τίποτα, καμία χαραμάδα, κανένα πλεόνασμα στοιχειώδες για στοιχειώδη ανάπτυξη του τόπου- είναι εκατό τοις εκατό βέβαιον ότι θα οδηγήσει στο κλείσιμο μικρομεσαίων επιχειρήσεων, σε μια στρατιά ανέργων, σε μια στρατιά μικροϊδιοκτητών μικρών επιχειρήσεων που θα κλείσουν τις επιχειρήσεις τους και αυτούς καλείστε εσείς να τους διαχειριστείτε. Αν αυτό, λοιπόν, είναι το σχέδιο της Κυβέρνησης, τότε θα έπρεπε εκ των προτέρων ερχόμενος και σ’ αυτή και σε όποια άλλη συζήτηση, παρακαλώ, να αισθανόμαστε και εμείς αλλά και εσείς ότι είστε προετοιμασμένος για την αντιμετώπιση αυτού του σκηνικού.
Κοιτάξτε: Ανάπτυξη σ’ αυτόν τον τόπο και πρόσθετα έσοδα, μας φέρνουν τρεις πηγές κατά κύριο λόγο: ο τουρισμός, η ναυτιλία και το ΕΣΠΑ.
Ο τουρισμός έχασε το Υπουργείο του και διεσπάσθη στις αρμοδιότητες. Η ναυτιλία έχασε το Υπουργείο της και είναι μαζί με άλλα Υπουργεία και είναι δεδομένο ότι δεν έχει προτεραιότητα. Το δε ΕΣΠΑ δεν υπάρχει καν στο σκεπτικό σας. Δεν υπάρχει ούτε Γενικός Γραμματέας στη διαχειριστική αρχή, άρα όταν θα ξεκινήσει, όταν θα ενημερωθεί, όταν θα κάνετε τις προκηρύξεις. Το 2011 κύριε Υπουργέ θα ξεκινήσει το ΕΣΠΑ. Μα το ΕΣΠΑ είναι θέσεις εργασίας. Και αυτές τις χαμένες θέσεις εργασίας, ως ανεργία καλείσθε εσείς να τις αντιμετωπίσετε.
Έρχεστε λοιπόν εδώ, σε έναν επίμονο και συνεχή μονόλογο και μας λέτε για τα χρέη τα οποία αναλάβατε. Κύριε Υπουργέ, η πολιτική είναι για να λύσει τα προβλήματα. Να βρείτε έναν τρόπο να πάρετε αυτά που χρωστάει το ΙΚΑ στον ΟΑΕΔ. Να πάρετε τουλάχιστον κάποια τμήματα. Μην έρχεστε εδώ και κατηγορείτε μονίμως ότι ο ένας δεν δίνει στον άλλο, διότι αυτό δεν αποτελεί πολιτική και η πολιτική δεν γίνεται ούτε με ευχές, ούτε με κατάρες, γίνεται με ουσιαστικές αποφάσεις. Οφείλετε, λοιπόν, να λύσετε το πρόβλημα από το να βγάζετε κραυγές αγωνίας δηλώνοντας ότι δεν έχετε χρήματα.
Έχετε μία προεκλογική δέσμευση την οποία την ακούσανε όλοι οι πολίτες, ότι το επίδομα ανεργίας θα φτάσει το 70% του βασικού μισθού. Εσείς εξαγγέλλετε ως Κυβέρνηση –παρακαλώ- ότι θα πάτε στο ένα εκατομμύριο ανέργους. Κάντε κάτι γι’ αυτούς. Αν δεν μπορείτε να τους αυξήσετε το επίδομα ανεργίας, τουλάχιστον μην μοιράζετε κουπόνια σίτισης, διότι αυτό είναι μία μίζερη πολιτική. Μπορεί να αντιμετωπίσει τον επιούσιο της ημέρας, αλλά δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα.
Μπορείτε τουλάχιστον ή θα μπορούσατε τουλάχιστον –διότι δεν μπορείτε πλέον- να εξασφαλίσετε τα προγράμματα εκπαίδευσης και κατάρτισης. Χάσατε την εκπαίδευση, κύριε Υπουργέ, από το Υπουργείο, σας πήρανε και την κατάρτιση. Διότι περί αυτού πρόκειται. Πήγε η κατάρτιση και ο συντονισμός στο Υπουργείο Παιδείας, το οποίο καλείται σήμερα να πάρει τις σχολές σε λίγο, ακόμα και του ΟΑΕΔ -και τα ΚΕΚ τα πήρανε- για να κάνουν την κατάρτιση των ανέργων, που ήταν ο πιο ισχυρός κρίκος σύνδεσης μεταξύ της κατάρτισης και της θέσης εργασίας. Και δεν το λέμε εμείς αυτό! Παρακαλώ πολύ σας διαβάζω: «Το εκπαιδευτικό σύστημα μαθητείας οδηγεί τα παιδιά σε εργασία στις επιχειρήσεις που έκαναν την πρακτική τους εξάσκηση.».
Τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι μεγάλο μέρος, το 50% των μαθητών του ΟΑΕΔ, έχουν τελειώσει Γενικό ή Τεχνικό Λύκειο. Και καλούμε την πολιτική ηγεσία των Υπουργείων Εργασίας και Παιδείας να διαφυλάσσουν και να αναβαθμίσουν την κατάρτιση η οποία προκύπτει μέσα από τις δράσεις του ΟΑΕΔ. Ποιος τα λέει αυτά; Πανελλήνια Συνδιάσκεψη Πρωτοβάθμιων Οργανώσεων, ΠΑΣΚΕ εκπαιδευτικών. Στις 21 Οκτωβρίου, μετά τις προγραμματικές δηλώσεις της Κυβέρνησης, οι ίδιοι οι δικοί σας συνδικαλιστές ζητούν από τον Πρωθυπουργό να εφαρμόσει αυτό το οποίο δεσμεύτηκε στη Θεσσαλονίκη. Το καταθέτω στα Πρακτικά της Βουλής.
(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Χρήστος Μαρκογιαννάκης καταθέτει για τα Πρακτικά τα προαναφερθέντα έγγραφα, τα οποία βρίσκονται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
Και δεν είναι μονάχα αυτό. Είναι ότι από το επιχειρησιακό πρόγραμμα του ανθρώπινου δυναμικού, ένα κομμάτι του οποίου είναι η κατάρτιση, δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα. Μας λέτε συνεχώς ότι προσπαθεί ο Γενικός Γραμματέας να πάει ή ο Διοικητής του ΟΑΕΔ, να πάρει προγράμματα. Σας υπενθυμίζουμε ότι στο τέλος του 2010 μπαίνουμε στο «ν+3» και θα απολέσουμε πόρους και ότι το επιχειρησιακό πρόγραμμα πρέπει να είναι έτοιμο. Αν δεν μπορείτε ή δεν είστε έτοιμοι να το αλλάξετε τουλάχιστον να εφαρμόσετε αυτό το οποίο έχετε στη διάθεσή σας. Οτιδήποτε άλλο, κύριε Υπουργέ, είναι σαν να βλέπουμε τους ανέργους, όχι μόνο αυτούς που υπάρχουν, αλλά και αυτούς που θα έλθουν σαν μία πολύ μεγάλη ομάδα ανθρώπων που θέλουν ανθρώπινη ζεστασιά και συμπαράσταση. Πολιτική θέλει η ανεργία κύριε Υπουργέ. Η ενεργητική πολιτική είναι δουλειά της δικής σας κυβέρνησης.
Κατηγορήσατε τη Νέα Δημοκρατία ότι άδειασε τα ταμεία του ΟΑΕΔ γιατί έδωσε θέσεις εργασίας στα stage. Εσείς τι κάνατε; Μετατρέπετε τα stage του δημόσιου τομέα σε μία μορφή ιδιωτικά stage. Είναι μία δική σας απόφαση. Και ποιος σας είπε ότι οι ιδιωτικές επιχειρήσεις θα ζητήσουν υπαλλήλους εν μέσω μιας ενίσχυσης των θέσεων εργασίας;
Μα, εδώ βαδίζουμε σε μία διαδικασία απόλυσης σταδιακής, λόγω της πτώσης της κατανάλωσης και του τζίρου του οποίου έρχεται. Και ποιος σας είπε ότι αυτό το πρόγραμμα θα εφαρμοστεί; Και τι θα κάνετε όταν θα δείτε σε λίγο ότι αντί να σας ζητάνε θέσεις εργασίας, να διώχνουνε εργαζόμενους διότι κύριε Υπουργέ…
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Δεν θα δώσουμε τους σχετικούς πόρους.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Εσείς τα είπατε αυτά, δεν τα είπα εγώ ότι θα πάμε στο 1.000.000 των ανέργων.
Δεν είναι μονάχα αυτό. Φτάσαμε στο σημείο ένα άλλο Υπουργείο, το Υπουργείο Εσωτερικών –αν έχω την ανοχή του Προεδρείου για ένα λεπτό- να αναιρέσει τη δυνατότητα των Δήμων να πάρουν ανέργους τελευταίας πενταετίας που τους λείπανε λίγα ένσημα για να μπουν να δουλέψουν σε θέσεις στοιχειώδους σύμβασης. Δηλαδή το πιο απλό, το πιο οικονομικό μέτρο για να εξασφαλίσουμε τη στοιχειώδη σύμβαση. Δεν είστε εσείς υπεύθυνος γι’ αυτό, αλλά έγινε και αυτό επί των ημερών σας.
Ερωτώ: Υπάρχει πολιτική για την αντιμετώπιση της ανεργίας; Όχι! Υπάρχει πολιτική απόφαση της Κυβέρνησης να εκτιναχθεί η ανεργία στο 21%. Και τι θα πούμε στους νέους ανθρώπους;
Εγώ δεν λέγω ότι τα πράγματα είναι εύκολα ούτε το λέει η παράταξή μας σε ό,τι αφορά την Κυβέρνηση, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν μπορούμε να δεχθούμε αυτήν την μοιρολατρική ανοχή σε μια πραγματικότητα η οποία έρχεται την οποία την έχετε περιγράψει, για την οποία δεν πολεμάτε και για την οποία φαίνεται ότι μοιρολατρικά είστε παραδομένοι.
Όσο για τα υπόλοιπα, για τις μετατάξεις, για την κατηγορία του ΣΕΠΕ κ.λπ. θέλω να σας πω ότι πράγματι χρειάζεται σ’ αυτό τον τομέα μεγαλύτερη επιτήρηση αλλά πολύ φοβούμαι ότι με τις μετατάξεις θα χάσουμε άλλον ένα χρόνο.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Και τι να κάνουμε; Τι προτείνετε;
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Κύριε Υπουργέ, δεν είμαι εγώ Υπουργός. Είστε εσείς Υπουργός και δεν μπορείτε να ρωτάτε τι πρέπει να κάνετε.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Εγώ σας πρότεινα. Τι απαντάτε;
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Μην εκνευρίζεστε. Αυτό το οποίο προτείνετε δεν οδηγεί σε λύση, όπως δεν οδηγούν σε λύση τα κουπόνια της μιζέριας. Σε λύση οδηγεί η ανάπτυξη. Ανάπτυξη δεν πρόκειται να υπάρξει στοιχειώδης και σε τελική ανάλυση δεν μπορεί ο Υπουργός Εργασίας να μετατρέπετε σε τροχονόμο της ανεργίας. Πολιτική θέλει από την Κυβέρνηση τη δικιά σας για να στηριχθεί το έργο το δικό σας. Αλλά δεν μπορεί το έργο το δικό σας να ακυρώνεται από τη δουλειά των υπολοίπων Υπουργών διότι όλα τα υπόλοιπα Υπουργεία μοιράζουν ανεργία και εσείς αναλαμβάνετε την θλιβερή υποχρέωση να αντιμετωπίζετε ένα συγκεκριμένο σκηνικό. Περί αυτού πρόκειται.
Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γρηγόριος Νιώτης): Το λόγο έχει ο κύριος Υπουργός για τρία λεπτά.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Δεν θα τα χρειαστώ. Απλώς θέλω να κάνω μια επισήμανση.
Είπαμε ότι δεν πρόκειται να κάνουμε προσλήψεις προσωπικού στο Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας. Η χώρα δεν είναι σε θέση, δεν υπάρχουν αυτά τα χρήματα. Θα αναζητήσουμε λύση στις μετατάξεις, οι οποίες θα αφορούν χώρους με πλεονάζον προσωπικό ή νομικά πρόσωπα που δεν χρειάζεται να υπάρχουν, που είναι πρόβλημα η ύπαρξή τους για το ελληνικό δημόσιο. Οι υπάλληλοι φυσικά δεν θα χάσουν τις θέσεις τους και το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας θα είναι μια υπηρεσία υποδοχής.
Λέει ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας που τον ακούω και τον προσέχω ότι αυτή η λύση είναι χρονοβόρα, και να διαλέξουμε άλλη λύση. Ποια λύση, κύριε Μαρκόπουλε;
Από εδώ και πέρα, κύριε Πρόεδρε, τουλάχιστον σε ό,τι με αφορά και μιλώντας με τη Νέα Δημοκρατία διότι ένα κόμμα το οποίο είναι κοντά στην εξουσία, άσκησε την εξουσία και θέλει να την ξανασκήσει πρέπει να λέει και τις προτάσεις του. Δεν αναφέρομαι στην ελάσσονα Αντιπολίτευση διότι αυτή δικαιούται να λέει αυτό που θέλει να πει, αλλά ένα κόμμα που διεκδικεί την εξουσία από τον ελληνικό λαό πρέπει να ερωτάτε. Πείτε σας παρακαλώ πάρα πολύ, κύριε Μαρκόπουλε, σε σχέση με την ευρύτερη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας, σε σχέση με τη διαπίστωση ότι στο ελληνικό δημόσιο αλλού πλεονάζει το προσωπικό και αλλού δεν υπάρχει, αν υπάρχει άλλη καταλληλότερη λύση από τις μετατάξεις. Και αν υπάρξει και μου την πείτε, εγώ θα την υιοθετήσω.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Αν μου επιτρέπετε, κύριε Πρόεδρε, για ένα λεπτό διότι απευθύνθηκε προσωπικά σε μένα ο κύριος Υπουργός.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γρηγόριος Νιώτης): Ορίστε, κύριε Μαρκόπουλε, έχετε το λόγο.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε, για την ανοχή μια και δεν έχω δικαίωμα δευτερολογίας.
Κύριε Υπουργέ, δεν μπορείτε να επικαλείστε μονίμως και κατά πάντα την κακή δημοσιονομική κατάσταση για ένα τόσο κορυφαίο ζήτημα π.χ. όπως και εσείς το θεωρείτε, το θέμα των Επιθεωρητών.
Εγώ δεν θα σας πω να κάνετε διαγωνισμούς αφού εσείς δεν το θέλετε. Υποθέτω όμως ότι τα χρήματα γι’ αυτό τον ιερό σκοπό της Επιθεώρησης Εργασίας είναι πιο σοβαρά από εκείνα που δίδονται για συμβασιούχους σε διάφορους τομείς οι οποίοι ήδη αρχίζουν και διορίζονται. Και αν εν πάση περιπτώσει θέλετε να ακολουθήσετε αυτό κάνετε αποσπάσεις τις οποίες μπορείτε να κάνετε από αύριο το πρωί μια και οι μετατάξεις χρειάζονται μήνες. Και δεν μπορεί να αποτελέσει αυτό άλλοθι για κάτι το οποίο δεν λειτουργεί σωστά και πράγματι δεν λειτουργεί σωστά και θα μπορέσετε να το κάνετε αλλά δεν είναι το μείζον ζήτημα με το οποίο θα αντιμετωπίσουμε αυτό το οποίο υπάρχει σήμερα στην κοινωνία.
Κάντε αύριο το πρωί αποσπάσεις. Οι μετατάξεις θέλουν το λιγότερο τέσσερις με έξι μήνες στην καλύτερη των περιπτώσεων. Θέλουν υπηρεσιακά συμβούλια και οτιδήποτε άλλο που τις συνοδεύει. Κάντε λοιπόν αποσπάσεις αφού θέλετε πρόταση. Όμως, δεν θα σας κατηγορήσει κανένας εάν διορίσετε και δέκα Επιθεωρητές Εργασίας ανά την Ελλάδα ή και πενήντα ακόμα ούτε θα χάσει η Βενετιά βελόνι γι’ αυτό το συγκεκριμένο αν εσείς θεωρείτε ότι πρέπει να το κάνετε.
Για όλα τα άλλα όμως που σας έθεσα, παρακαλώ θα ήθελα να ακούσω την απάντησή σας.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γρηγόριος Νιώτης): Το λόγο έχει ο κύριος Υπουργός.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Κύριοι συνάδελφοι, οι θεσμός της απόσπασης –δεν θέλω να καταχραστώ τον χρόνο και την σειρά του κυρίου Παφίλη- είναι ένας πάρα πολύ χρήσιμος θεσμός στον οποίο θα καταφύγουμε ενόψει κύριε Μαρκόπουλε, των μετατάξεων που θα προκύψουν από προσωπικό που δεν θα είναι απλώς πλεονάζον αλλά θα προέλθει από νομικά πρόσωπα που θα καταργηθούν.
Η γνωστοποίηση της διαδικασίας αυτής της κατάργησης θα δημιουργήσει προϋποθέσεις και όρους, ώστε οι αποσπάσεις να γίνονται όχι δικτατορικώ τω τρόπω, αλλά και οικεία βουλήσει. Διότι η απόσπαση υπαλλήλου σε υπηρεσία που δεν επιθυμεί δημιουργεί πολλά προβλήματα και νέες χρονοβόρες διαδικασίες. Θα κάνουμε λοιπόν, προσφυγή στη μέθοδο της απόσπασης όταν θα ανακοινώσουμε –και εντός ολίγου θα το κάνουμε- την κατάργηση συγκεκριμένων νομικών προσώπων. Αυτό είναι το πρώτο.
Δεύτερον, σε ό,τι αφορά τους υπαλλήλους ορισμένου χρόνου, αφορούν και το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας. Και αυτό το μέσο θα το χρησιμοποιήσουμε, αλλά όχι για να δημιουργήσουμε νέες στρατιές stagiers ή νέες στρατιές συμβασιούχων κατά τα παλαιότερο πρότυπο και του ΠΑ.ΣΟ.Κ, ανθρώπους που θα πάνε να δώσουν τις δυνάμεις τους για να επιτελέσουν μια εργασία για πραγματικά συγκεκριμένο και βραχύ χρονικό διάστημα.
Για όλα τα υπόλοιπα που έχετε θέσει θα μιλήσω στη δευτερολογία μου. Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γρηγόριος Νιώτης): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πριν δώσω το λόγο στον Πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ τον κ. Αλέξη Τσίπρα. Το λόγο έχει ο κ. Αλέξης Τσίπρας, Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς για 15 λεπτά.
ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ (Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. Άκουσα με μεγάλη προσοχή την ομιλία του Υπουργού, ο οποίος μας είπε ότι κάνει ένα πολύ μεγάλο κατόρθωμα εδώ που έρχεται και μας λέει την αλήθεια και περιγράφει την πραγματικότητα. Κύριε Υπουργέ, εάν δεν καθόσασταν στα κυβερνητικά έδρανα και ήσασταν ένας έγκριτος δημοσιογράφος, θα σας δίναμε τα εύσημα που λέτε την αλήθεια. Θα κάνατε ένα πολύ έγκυρο ρεπορτάζ λέγοντας ότι πραγματικά η ανεργία έχει φθάσει σε δυσθεώρητα ύψη και θα υπερβεί ενδεχομένως και το ένα εκατομμύριο ανέργους μεθαύριο. Όμως, δεν είστε δημοσιογράφος. Έχετε την πολιτική ευθύνη εδώ και τρεις μήνες του Υπουργείου Εργασίας.
Και παρακολούθησα και χθες αυτό το νέο τηλεοπτικό σόου, που έχει αναλάβει κάθε δεκαπέντε ημέρες να δείχνει σε ζωντανή σύνδεση η κρατική τηλεόραση, το Υπουργικό Συμβούλιο, όπου διακόψατε μάλιστα τον κύριο Υπουργό των Οικονομικών. Και φυσικά δεν τον ενδιαφέρει τον άνθρωπο, ούτε τις Βρυξέλλες ενδιαφέρει το ποσοστό της ανεργίας, το μέγεθός της. Δεν τους ενδιαφέρει το κοινωνικό έλλειμμα. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το δημοσιονομικό έλλειμμα. Τον διακόψατε για να του πείτε ποια είναι τα πραγματικά μεγέθη. Δεν σας είδα όμως να διακόψετε και τον Πρωθυπουργό, όταν χθες στην παρουσίαση του λεγόμενου προγράμματος σταθερότητας και ανάπτυξης -που στην πραγματικότητα είναι ένα πρόγραμμα αποσταθεροποίησης και εξόντωσης των εργαζομένων- ήλθε και μας είπε να αντιμετωπίσουμε και ότι θα αντιμετωπίσουμε μ’ αυτό το πρόγραμμα την κρίση ως ευκαιρία, και να του πείτε ποια ευκαιρία;
Ευκαιρία με ένα εκατομμύριο ανέργους; Εκτός και αν θυμήθηκε το γνωστο τραγούδι που λέει, μια ευκαιρία στον παράδεισο να πάω. Δεν ξέρω πόσοι από αυτούς τους ένα εκατομμύριο ανέργους είναι θρησκευόμενοι και πιστεύουν στην μετά θάνατο ζωή να πάνε στον παράδεισο, αλλά ποια ευκαιρία με ένα εκατομμύριο ανέργους;
Κύριε Υπουργέ, σε ένα πράγμα συμφωνήσατε χθες όλοι ανεξάρτητα αν διαφωνείτε με τον Υπουργό των Οικονομικών για το μέγεθος της ανεργίας, ότι δεν έχετε να κάνετε τίποτε ουσιαστικό για να την αντιμετωπίσετε. Τίποτα για την απασχόληση. Μόνο ψωμί και γάλα με το δελτίο. Επειδή προεκλογικά ο Πρωθυπουργός είχε εντάξει στο λεξιλόγιό του την έννοια εργασιακός μεσαίωνας, αλλά αυτό το ξέχασε αμέσως μετά τις εκλογές και ήλθατε εδώ και μας είπατε ότι παραλάβατε απορυθμισμένη εργασία, θα ήθελα να σας ρωτήσω ποιος απορύθμισε την εργασία; Την απορύθμισαν μόνο οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας στα πεντέμισι χρόνια; Ασφαλώς. Αλλά την απορύθμιση της εργασίας την ξεκινήσατε και εσείς όλο το προηγούμενο διάστημα από τις κυβερνήσεις του κ. Σημίτη.
Και επειδή έχετε ξεχάσει την έννοια εργασιακός μεσαίωνας, να σας τη θυμίσουμε εμείς. Εργασιακός μεσαίωνας είναι, ένας εργαζόμενος να δουλεύει σε σούπερ-μάρκετ δεκαπέντε ώρες και να μην πληρώνεται υπερωρίες, διότι οι ώρες εργασίας του υπολογίζονται ως μέσος όρος σε επίπεδο εξαμήνου ή και σε επίπεδο έτους. Συμβαίνει αυτό γιατί δεν υπάρχει επιθεώρηση εργασίας; Όχι. Συμβαίνει γιατί το επιτρέπει ο νόμος 2639 που ψήφισε η Κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. το 1998.
Εργασιακός μεσαίωνας κύριε Υπουργέ, είναι η ενοικίαση εργαζομένων, οι εταιρείες που νοικιάζουν εργαζόμενους σε άλλες εταιρείες και καρπώνονται τις αποδοχές και τα δικαιώματά τους. Και μάλιστα είπε ο κ. Κριτσωτάκης ότι κάτω από τα πόδια μας στο κτίριο της Βουλής, στο γκαράζ υπάρχουν ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι. Ποιος έδωσε αυτό το δικαίωμα; Δυστυχώς το έδωσε δική σας κυβέρνηση κύριε Υπουργέ, το 2001, που ψήφισε το νόμο 2956. Εργασιακός μεσαίωνας είναι οι υπεργολαβίες στο δημόσιο και ειδικά στους τομείς καθαρισμού και φύλαξης όπου είχαμε και αυτό το τραγικό γεγονός με την Κωνσταντίνα Κούνεβα. Πάνω από είκοσι πέντε χιλιάδες εργαζόμενοι δουλεύουν με αυτό το καθεστώς.
Γενικεύτηκαν επί των δικών σας κυβερνήσεων από το 2007 και μετά και φυσικά και επί των κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας αυτές οι εργασιακές σχέσεις με γενικευμένη καταπάτηση κάθε δικαιώματος με στυγνή εργασιακή εκμετάλλευση και καθιερώθηκαν στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Εργασιακός μεσαίωνας είναι επίσης οι νόμοι που προώθησε η Νέα Δημοκρατία συνεχίζοντας τη δική σας πολιτική. Και πιο πριν άκουγα τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο της Νέας Δημοκρατίας να λέει ότι το ζήτημα είναι αν θα είναι αποσπασμένος ή με μετάταξη. Εδώ έχει διαλυθεί πλήρως το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας. Αναλογίζεσθε τι σημαίνει στο Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας να υπάρχουν εργαζόμενοι με stage; Και βεβαίως είναι θράσος να απευθύνεται με αυτόν τον τρόπο έχοντας μια πενταετία όπου τα πάντα –και σ’ αυτό έχετε δίκιο- απορυθμίστηκαν. Αλλά έρχεστε να μας πείτε εδώ ούτε υπερ-ρύθμιση ούτε απορύθμιση. Δεν μπορούμε όμως να παίζουμε με τις λέξεις και με νεολογισμούς. Ή θα καταργηθούν αυτοί οι νόμοι ή θα συνεχίζεται αυτό το καθεστώς της εκμετάλλευσης και του δουλεμπορίου. Διότι, κύριε Υπουργέ, μιας και ασχολείστε με την καταγραφή της αλήθειας για όσο διάστημα είσθε στο Υπουργείο, εδώ έχουμε πάνω από τριακόσιους πενήντα εργαζόμενους που δουλεύουν προσωρινής απασχόλησης και πάνω από τριάντα χιλιάδες που δουλεύουν με το καθεστώς του δανεισμού.
Ακόμη έχουμε σαράντα πέντε χιλιάδες νέους που δέχθηκαν υποσχέσεις διορισμού και κατέληξαν να δουλεύουν ανασφάλιστοι σε προγράμματα stage, έχουμε διακόσιες εβδομήντα χιλιάδες και άνω μισθωτούς που εργάζονται με το περίφημο «μπλοκάκι» και αν τους προσθέσουμε αυτούς και βεβαίως προσθέσουμε και τον αριθμό των ανέργων, που είπατε πιο πριν, βλέπουμε ότι έχουμε μπροστά μας μια εφιαλτική κατάσταση.
Εμείς, όμως κύριε Υπουργέ, δεν σας εγκαλούμε για αδυναμία, ούτε για ανικανότητα. Εμείς σας εγκαλούμε γιατί η στρατηγική που ακολουθείτε ως Κυβέρνηση είναι μια στρατηγική που διαιωνίζει αυτή την κατάσταση, αν δεν τη διευρύνει. Είναι η συνέχεια της ίδιας στρατηγικής που ακολούθησε η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Μιλήσατε για την ανεργία, για τους μακροχρόνια άνεργους. Ξέρετε, κύριε Υπουργέ, πόσοι από τους μακροχρόνια άνεργους ηλικίας μεταξύ 45 και 60 ετών παίρνουν το επίδομα ανεργίας; Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΑΕΔ, μόλις οκτακόσιοι πενήντα ένας. Έχετε την αίσθηση ότι αυτός είναι ο αριθμός των μακροχρονίως ανέργων μεταξύ 45 και 60 ετών που δικαιούνται αυτό το επίδομα; Θα σας συμβούλευα να μην πάτε να το πείτε αυτό στη Νάουσα, στη Βέροια, στο Πέραμα, στη Δράμα, στην Πάτρα. Εγώ δεν θα διακινδύνευα να πάω να το πω.
Μας είπατε, κύριε Υπουργέ: «Το ζήτημα είναι να μας προτείνετε τι να κάνουμε». Και σας λέω: Πώς αντιμετωπίζετε εσείς τους τρεις αυτούς μήνες το μεγάλο, εθνικό ζήτημα της ανεργίας και της εργασιακής επισφάλειας;
Στις προγραμματικές δηλώσεις σας εξαγγείλατε δύο μέτρα. Το ένα είναι η μεταφορά προγραμμάτων stage στον ιδιωτικό τομέα. Τα κόβετε δηλαδή από το Δημόσιο, για να εξοικονομήσετε πόρους, και τα πάτε στις ιδιωτικές επιχειρήσεις για να τους προσφέρετε φθηνή και ανασφάλιστη εργασία.
Και το άλλο, το δεύτερο μέτρο που εξαγγείλατε, είναι η επιδότηση ασφαλιστικών εισφορών για τους νέους εργαζόμενους. Με έξοδα δηλαδή του ΟΑΕΔ θα καλυφθεί το εργοδοτικό ασφαλιστικό κόστος για τους επιχειρηματίες, οι οποίοι θα μπορούν πλέον άνετα να αντικαταστήσουν θέσεις πλήρους απασχόλησης με θέσεις επιδοτούμενες από τους φορολογούμενους και από τις εισφορές των εργαζομένων.
Εδώ, λοιπόν, γεννιούνται δύο εύλογα ερωτήματα που καλό θα ήταν να μας τα απαντήσετε. Πριν από λίγες μέρες είπατε ότι ο ΟΑΕΔ δεν έχει να πληρώσει τα επιδόματα ανεργίας γιατί, όπως χαρακτηριστικά είπατε, «δεν υπάρχει σάλιο». Όμως ο ΟΑΕΔ, που κατά τα άλλα δεν έχει «σάλιο» για τους άνεργους, θα αναλάβει τις ασφαλιστικές εισφορές των εργοδοτών και τα stage στον ιδιωτικό τομέα. Για τους εργοδότες δηλαδή υπάρχει άφθονο «σάλιο», αλλά για τους εργαζόμενους, όπως φαίνεται, ξηροστομία! Αυτή είναι η ουσία της πολιτικής σας, κύριε Υπουργέ, μιας πολιτικής που επιτείνει τα αδιέξοδα.
Και ακόμη αναρωτιέται κανείς: Πώς παρεμβαίνετε σήμερα για να προστατεύσετε θέσεις εργασίας; Τι θα κάνετε με τις υπεργολαβίες στο δημόσιο τομέα; Δεν είστε Αντιπολίτευση. Είστε Κυβέρνηση. Και δεν αρκεί που δώσατε -και καλώς το κάνατε και έπρεπε να το κάνετε- τη δυνατότητα στην Κωνσταντίνα Κούνεβα να έχει ένα ασφαλές περιβάλλον, αλλά πρέπει να δείτε και τα προβλήματα που συνεχίζουν να υπάρχουν στο χώρο της ενοικιαζόμενης εργασίας, της ανασφάλιστης εργασίας, της κακοπληρωμένης εργασίας. Ζήτησε τον προηγούμενο μήνα, στις αρχές Δεκέμβρη, το σωματείο της Κωνσταντίνας Κούνεβα να σας συναντήσει. Γιατί δεν τους δεχθήκατε, αφού θέλετε να καταγράψετε την πραγματικότητα και την αλήθεια, να δείτε ποια είναι, πώς συνεχίζονται αυτές οι σχέσεις σκλαβιάς και δουλείας σ’ αυτούς τους εργασιακούς χώρους;
Και θέλω εδώ να σας ενημερώσω για ορισμένα πράγματα.
Γνωρίζετε, κύριε Υπουργέ, ότι στον «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ», στο μεγαλύτερο νοσοκομείο, στοιχίζει στο ελληνικό δημόσιο που πληρώνει την εργολαβική εταιρεία καθαρισμού περίπου 1.800 ευρώ μηνιαίως ο κάθε εργαζόμενος, ενώ ο κάθε εργαζόμενος εισπράττει από την εργολαβική εταιρεία περίπου 480 με 500 ευρώ μηνιαίως; Και γνωρίζετε ότι έχουν πέντε χρόνια να δώσουν αυξήσεις στους εργαζόμενους καθαρισμού; Μιλάμε, δηλαδή, για ένα εργολαβικό κέρδος πάνω από 300% κατ’ άτομο. Αυτό είναι μεγάλο σκάνδαλο.
Γνωρίζετε, επίσης, ότι τη σύμβαση με την εργολαβική εταιρεία έχει λήξει από τις 19 Μαΐου του 2007 και δεν έχει γίνει έκτοτε διαγωνισμός και η εργολαβική εταιρεία συνεχίζει με διαρκείς αναθέσεις έργου; Καταθέτω στα Πρακτικά την καταγγελία της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού προς το Διοικητή του «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ», με κοινοποίηση προς το Υπουργείο Κοινωνικής Προστασίας, της προκατόχου σας, του Υπουργείου Υγείας και στον εισαγγελέα.
(Στο σημείο αυτό ο Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ. Αλέξης Τσίπρας καταθέτει για τα Πρακτικά το προαναφερθέν έγγραφο, το οποίο βρίσκεται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
Γνωρίζετε, κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο, στο Δαφνί, οι εργαζόμενες δουλεύουν εφτά ώρες, τη στιγμή που ο εργολάβος τις πληρώνει για πέντε, ενώ εισπράττει από το ελληνικό δημόσιο ποσό που αντιστοιχεί σε εργασία έξι ωρών ημερησίως; Αν δεν το γνωρίζετε, να σας καταθέσω το αντίστοιχο έγγραφο καταγγελίας προς το Υπουργείο σας, στην προκάτοχό σας, στο Υπουργείο Υγείας και στον εισαγγελέα.
(Στο σημείο αυτό ο Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ. Αλέξης Τσίπρας καταθέτει για τα Πρακτικά το προαναφερθέν έγγραφο, το οποίο βρίσκεται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
Γνωρίζετε ότι στον Ο.Τ.Ε. τον προηγούμενο μήνα υπήρξε εργατικό ατύχημα και η εργαζόμενη μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όπου διαπιστώθηκε ότι εργαζόταν ανασφάλιστη και μάλιστα, η εργολαβική εταιρεία είχε πλαστογραφήσει και τα στοιχεία της. Και μάλιστα, υπάρχουν καταγγελίες από τους εργαζόμενους ότι έχουν μηνιαίες απολαβές 900 ευρώ, μάλλον ότι υπογράφουν ότι έχουν μηνιαίες απολαβές 900 ευρώ, ενώ οι πραγματικές τους απολαβές είναι 500 ευρώ.
Γνωρίζετε, επίσης, ότι οι εργαζόμενοι στην εργολαβική εταιρεία που έχει αναλάβει τον καθαρισμό στο «ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ» δεν έχουν πληρωθεί ακόμα το δώρο των Χριστουγέννων; Τι κάνει, αλήθεια, αυτή η περιβόητη Επιθεώρηση Εργασίας; Υφίσταται;
Και αλήθεια, όταν αραιά και που εμφανίζεται αυτή η Επιθεώρηση Εργασίας και επιβάλλει πρόστιμα, υπάρχει κανείς που ελέγχει αν, όντως, τα πληρώνει κανείς αυτά τα πρόστιμα;
Και βεβαίως και εδώ θα ήθελα να σας καταθέσω αντίστοιχο έγγραφο, όπου στην ΕΘΕΛ επεβλήθη πριν από λίγο χρονικό διάστημα, στις 2-11-2009, πρόστιμο στην εργολαβική εταιρεία για ατασθαλίες σε σχέση με την εργατική νομοθεσία και φυσικά, κανείς δεν θα ελέγξει ποτέ αν θα καταβληθεί αυτό το πρόστιμο.
(Στο σημείο αυτό ο Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ. Αλέξης Τσίπρας καταθέτει για τα Πρακτικά το προαναφερθέν έγγραφο, το οποίο βρίσκεται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)
Κύριε Υπουργέ, δεν είναι μονάχα οι εργολαβικές εταιρείες και θέλω να πω ότι, δυστυχώς, εδώ υπάρχει μία αθέατη πλευρά. Υπάρχουν εργαζόμενοι β’ διαλογής και δεν βλέπω όχι μονάχα τις κυβερνήσεις να ασχολούνται, αλλά, δυστυχώς, ούτε την ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος να στηρίζει τα αιτήματα των εργαζομένων σε αυτές τις επισφαλείς συνθήκες. Και βεβαίως, υπάρχουν δεκάδες ανοιχτά μέτωπα στον τομέα της απασχόλησης, σε επιχειρήσεις κερδοφόρες που προχωρούν σε απολύσεις.
Και δεν κατάλαβα αυτό που είπατε: «Πώς είναι δυνατόν να θέλετε να προστατεύσετε τους εργαζόμενους και να είστε εναντίον των επιχειρήσεων;».
Αυτό έχετε καταλάβει, ότι εμείς είμαστε απέναντι στην υγιή επιχειρηματικότητα ή σε επιχειρήσεις που τους έχετε δώσει δεκάδες εκατομμύρια ευρώ όλα τα προηγούμενα χρόνια, όπως τα Κλωστήρια και που έχουν να πληρώσουν τους εργαζόμενους από το Μάρτιο του 2009; Αυτό έχετε να απαντήσετε σε μας, ότι είμαστε ενάντια στην επιχειρηματικότητα;
Και βεβαίως, η υπόθεση της ΕΛΙΤ είναι συμβολική υπόθεση, διότι έχουμε μία κερδοφόρα επιχείρηση, η οποία αρνείται να καταβάλει τα δεδουλευμένα δύο μηνών, αρνείται να καταβάλει το δώρο των εορτών στους εργαζόμενους. Στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά οι εργαζόμενοι έκαναν έρανο, προκειμένου να πληρώσουν το δώρο των Χριστουγέννων στους συναδέλφους τους στο τμήμα κατασκευής βαγονιών, του οποίου κανείς δεν γνωρίζει σήμερα ποιο είναι το εργασιακό καθεστώς.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς)
Θα ολοκληρώσω, κύριε Πρόεδρε.
Άκουσα πριν με μεγάλη προσοχή και τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. να μας λέει ότι οι εργασιακές σχέσεις δεν είναι μόνο αποτέλεσμα νομοθετικών ρυθμίσεων, αλλά και κοινωνικών αγώνων. Θα συμφωνήσω απολύτως και θα πρόσθετα δε ότι όχι μονάχα κοινωνικών αγώνων, αλλά και του συσχετισμού δυνάμεων στο κοινωνικό πεδίο.
Μόνο που εσείς, κύριοι συνάδελφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ., εδώ και χρόνια είστε από την άλλη όχθη σε αυτούς τους κοινωνικούς αγώνες. Σε αυτό το ζύγι, σε αυτήν τη ζυγαριά δεν είστε πια με το μέρος των δυνάμεων της εργασίας. Είστε με το μέρος των δυνάμεων του κεφαλαίου, του κερδοσκοπικού κεφαλαίου, που επιβάλλει μια σκληρή πολιτική.
Βεβαίως, κοινωνικοί αγώνες γίνονται και αυτές τις ημέρες. Οι εργαζόμενοι αντιστέκονται, είναι στους δρόμους, την ίδια στιγμή που εσείς σκοπεύετε να διατηρήσετε σε ισχύ τους νόμους που προστατεύουν αυτόν τον περίφημο εργασιακό μεσαίωνα, με τον οποίο ασχοληθήκατε προεκλογικά δίνοντας ελπίδα στην ελληνική κοινωνία, αλλά τώρα σκοπεύετε να τα διατηρήσετε όλα ως έχουν.
Βεβαίως, κύριε Υπουργέ, προτάσεις υπάρχουν. Η Αριστερά σας έχει κάνει επανειλημμένως προτάσεις για την αναδιάρθρωση του πλαισίου των εργασιακών σχέσεων, για να μπει μία τάξη. Τι θα πει «υπέρ-ρύθμιση»; Να καταργηθεί αυτός ο εργασιακός μεσαίωνας, να υπάρχει Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας, να τηρείται η εργασιακή νομοθεσία και να προχωρήσετε σε μία στοχευμένη πολιτική νέων θέσεων εργασίας, με ρήτρα απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα ώστε να μην μπορούν οι επιχειρήσεις να παίρνουν «ζεστό» κρατικό ή κοινοτικό χρήμα χωρίς να έχουν υποχρέωση για νέες θέσεις εργασίας. Να υπάρξει στοχευμένη πολιτική για να καλυφθούν τα οργανικά κενά στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα.
Όμως, μ’ αυτήν την πολιτική της πλήρους εναρμόνισης με τις επιλογές του κυρίαρχου λόμπυ των Βρυξελλών -ενός νεοφιλελεύθερου λόμπυ, το οποίο θέλουν να μας επιβάλουν εδώ και δεν αφήνουν καμία παρέκκλιση- οι τραπεζίτες έρχονται και μας εγκαλούν κάθε φορά που θέλουμε έστω κάποιες απλές ρυθμίσεις για τη ρευστότητα στην αγορά.
Μ’ αυτήν την επιμονή και μ’ αυτήν την πολιτική θα μας οδηγήσετε πολύ πιο γρήγορα στην καταστροφή απ’ όσο κανείς μπορεί να φανταστεί. Βουλιάζουμε, κύριε Υπουργέ! Έχει δίκιο ο κύριος Παπανδρέου! Με την πολιτική που επιλέγει από τότε που εκλέχθηκε, θα βουλιάξουμε ακόμη ταχύτερα. Καταλάβετέ το όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Εγώ διακρίνω ότι εσείς θέλετε να πείτε κάποια πράγματα με το όνομά τους. Δεν αρκεί, όμως, να λες μονάχα την αλήθεια. Να δώσετε και εναλλακτικές επιλογές. Και εάν δεν σας αφήνουν να τις κάνετε, τότε έχετε την ευθύνη και την υποχρέωση να το πείτε ανοικτά και να μην κρύβεστε πίσω από το δάκτυλό σας.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα το λόγο για ένα λεπτό.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γρηγόριος Νιώτης): Ορίστε, κύριε Υπουργέ, έχετε το λόγο για δύο λεπτά.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ (Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης): Θα ήθελα να πω στον Πρόεδρο του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. το εξής: Όταν ακούει τη μία πλευρά του συλλογισμού, να ακούει και τη δεύτερη.
Εγώ ξεκίνησα την ομιλία μου, στην οποία αναφέρθηκε, λέγοντας ότι για κάθε πολιτικό η αλήθεια πρέπει να είναι σύμμαχος. Εγώ έπρεπε να κάνω απολύτως γνωστή σε όλους τους Έλληνες πολίτες ποια είναι η κατάσταση, όχι για να την αφηγηθώ, κύριε Πρόεδρε, αλλά για να κάνω πολιτικές, να δώσω λύσεις, πολλές από τις οποίες σας ανέφερα.
Το ίδιο μεθοδολογικό, ας πούμε, ατόπημα –με συγχωρείτε για τον όρο- κάνατε και στην περίπτωση του Ο.Α.Ε.Δ. και του Προγράμματος που ο ίδιος ο Πρωθυπουργός είχε εξαγγείλει στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης για την επιδότηση των θέσεων εργασίας.
Εγώ εξήγησα με απολύτως σαφή τρόπο το πώς αυτό θα πραγματοποιηθεί. Υπάρχει το πρόγραμμα το οποίο εξαγγέλθηκε, κύριε Πρόεδρε, αλλά υπάρχει και το κονδύλιο, υπάρχει και ο πόρος ο οποίος προέρχεται απ’ ευθείας από τον Κρατικό Προϋπολογισμό και όχι από τις εισφορές εργοδοτών και εργαζομένων που είναι οι πηγές του Ο.Α.Ε.Δ. Άρα, είναι ολοκληρωμένη, είναι ακέραιη η ενέργεια. Υπάρχει το πρόγραμμα, υπάρχει και ο πόρος.
Γιατί κατηγορήσαμε τη Νέα Δημοκρατία; Την κατηγορήσαμε γιατί έκανε προγράμματα, τα εξήγγειλε, κερδοσκοπούσε πολιτικά, αλλά δεν μετέφερε τους πόρους, με αποτέλεσμα να βρεθούμε σε αδυναμία για τα υπόλοιπα που αποτελούν τα χρέη, τις υποχρεώσεις, δηλαδή, του Ο.Α.Ε.Δ. και για τα οποία είναι αγώνας ημερήσιος –σας μιλώ εν τιμή- να βρίσκουμε τα χρήματα για να τα καταβάλλουμε στους δικαιούχους.
Αυτή ήταν η δική μου μομφή. Αυτό ήταν το δικό μου «κατηγορώ». Δεν ήταν το αορίστως εκφερόμενο αντιπολιτευτικό επιχείρημα στους προηγούμενους «δώσατε καμένη γη». Τους είπα «εσείς φέρατε τον Ο.Α.Ε.Δ. σ’ αυτήν την άσχημη κατάσταση στην οποία δεν είχε περιέλθει ξανά από ιδρύσεώς του, γιατί κάνατε αλόγιστα καταναλωτικά προγράμματα, χωρίς να έχετε τους πόρους».
Αντιθέτως, ο Πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και εμείς μιλήσαμε για την ενίσχυση της διατήρησης των θέσεων εργασίας ή της ίδρυσης νέων μέσα από την επιδότηση των εισφορών. Και ο κ. Παπακωνσταντίνου, κύριε Πρόεδρε, κατέγραψε το σχετικό κεφάλαιο στον Προϋπολογισμό του 2010 και υπάρχουν αυτά τα χρήματα. Είναι σαφές.
Ευχαριστώ πολύ.
