Το ότι πρόκειται για καταφανώς άδικα και ανισότιμα μέτρα είναι πανθομολογούμενο. Καλούνται να πληρώσουν πάλι οι εύκολοι στόχοι, τα συνήθη υποζύγια. Θίγονται βάναυσα πρωτίστως οι εργαζόμενοι, όχι μόνο στο Δημόσιο και τις ΔΕΚΟ, αλλά και στον ιδιωτικό τομέα. Καταργούνται ουσιαστικά οι συνταγματικά κατοχυρωμένες συλλογικές συμβάσεις εργασίας.
Το ότι πρόκειται για σκληρή ταξική επιλογή, γίνεται εμφανές από το ποιοι δεν θίγονται. Δεν θίγεται το κεφάλαιο, οι τραπεζίτες, οι μεγαλοεπιχειρηματίες. Διατηρούνται οι χαριστικές ρυθμίσεις που μειώνουν τη φορολόγηση των ΑΕ. Δεν τολμά η κυβέρνηση να αγγίξει το θέμα της εκκλησιαστικής περιουσίας. Διατηρούνται οι υπέρογκες εξοπλιστικές δαπάνες και αυξάνονται με νέες παραγγελίες.
Πρόκειται για πολιτική αδιέξοδη, αναποτελεσματική και κυριολεκτικά καταστροφική. Πολιτική που οδηγεί όχι μόνο σε μείωση εισοδημάτων των εργαζομένων και συνταξιούχων αλλά και σε αύξηση του πληθωρισμού και της ακρίβειας. Η μείωση των μισθών σε συνδυασμό με την περικοπή των δημόσιων επενδύσεων δημιουργούν ένα εκρηκτικό μίγμα, που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε βάθεμα της ύφεσης και σε ακόμα μεγαλύτερη αύξηση της ανεργίας και της φτώχειας στη χώρα μας.
Πρόκειται για πολιτική που βαθαίνει τον μεταπρατικό και σαθρό χαρακτήρα της οικονομίας μας, εφόσον δεν διαφαίνεται καμία αναπτυξιακή προοπτική, καμία νύξη αναδιάρθρωση του παραγωγικού ιστού της χώρας.
Δεν πείθεται κανείς από τις κυβερνητικές ευτελείς δικαιολογίες. Σαν αυτές που ακούσαμε και στην Κέρκυρα από τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ: «Δεν ξέραμε τα πραγματικά μεγέθη! Δεν μας είπε την αλήθεια ο Προβόπουλος!». Ο νεκροθάφτης όμως της Εμπορικής Τράπεζας παραμένει στη θέση του και αμείβεται με 5 εκατομμύρια ευρώ ετησίως! Όπως και ο υπόδικος νεκροθάφτης του ΟΤΕ, του οποίου η πώληση κρίθηκε προχθές από τον αρμόδιο επίτροπο ως παράνομη.
Δεν πείθεται κανείς από τα κυβερνητικά ιδεολογήματα, του τύπου «σκληρά μέτρα αλλά αναγκαία». Δεν υπάρχουν μονόδρομοι, υπάρχουν πολιτικές επιλογές. Υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις, προγραμματικό πλαίσιο που επανειλημμένα έχει προτείνει ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ και ο ΣΥΡΙΖΑ.
- Πολιτικές που να προστατεύουν τις εργασιακές κατακτήσεις, το κοινωνικό κράτος, να υψώνουν, σε περίοδο κρίσης, μια ασπίδα κοινωνικής προστασίας για τα χαμηλά εισοδήματα, τους επισφαλώς εργαζόμενους, τους άνεργους, τους συνταξιούχους, τους μικρομεσαίους.
- Πολιτικές που να διαμορφώνουν ένα πλαίσιο εξόδου από την κρίση και όχι βάθεμα και διαιώνισή της.
- Πολιτικές που να οδηγούν σε μια κατεύθυνση κοινωνικής προόδου, υπέρβασης του αντιλαϊκού καπιταλιστικού συστήματος, σε μια κατεύθυνση σοσιαλιστική.
Αντί γι’ αυτό, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επέλεξε τη στήριξη της ΝΔ, του ΛΑΟΣ, των «αγορών» που καταδυναστεύουν την ελληνική και ευρωπαϊκή οικονομία.
Οι «αγορές» την κρίση τους, αργά ή γρήγορα, θα την ξεπεράσουν. Οι «αγορές» την κρίση τους θα την εκμεταλλευτούν σαν ευκαιρία να ισοπεδώσουν τα πάντα. Οι νεοφιλελεύθερες όμως αναδιαρθρώσεις στο φορολογικό, στο ασφαλιστικό, στις εργασιακές σχέσεις, στα εργασιακά δικαιώματα, θα μείνουν, οδηγώντας τη χώρα μας σε εργασιακό μεσαίωνα. Φέρνοντάς μας, κυριολεκτικά, 100 χρόνια πίσω!
Πρώτο μας καθήκον αυτή την ώρα είναι να μην παραδώσουμε στην πυρά την ελληνική κοινωνία, τις κοινωνικές κατακτήσεις των εργαζομένων που κερδήθηκαν με αγώνες και θυσίες δεκαετιών. Σήμερα τον λόγο έχει η κοινωνία που πρέπει να κάνει την δυσαρέσκεια και την οργή της, αισιοδοξία. Πρέπει να μετατρέψει τον θυμό της σε πείσμα.
Μόνο αν υπάρξει σοβαρό πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση, μπορεί αυτή η κατάσταση να ανατραπεί. Αν δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις ενός μεγάλου κοινωνικού συνασπισμού, ενός παλατιού μετώπου με στόχο να μπλοκαριστούν αυτά τα εγκληματικά μέτρα. Αν δρομολογηθούν ενωτικές και άρα αποτελεσματικές κινητοποιήσεις όλων των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που προσβλέπουν σ’ αυτό το στόχο.
Τώρα δεν είναι η ώρα τώρα για μικροκομματικά οφέλη. Είναι η ώρα του κοινού αγώνα να σώσουμε τη εργατική τάξη, τους εργαζόμενους, την ελληνική κοινωνία απ’ αυτή τη λαίλαπα που έρχεται.
Διονύσης Στραβοράβδης
