Η ίδια η υπουργός παιδείας δήλωσε πριν από λίγες μέρες ότι η φετινή σχολική χρονιά θα είναι μια από τις δυσκολότερες από τη μεταπολίτευση και μετά. Όμως η κυρία υπουργός δεν εξήγησε ποιοι είναι αλήθεια οι λόγοι που δημιουργούν τόσες ανυπέρβλητες δυσκολίες, πώς δημιουργήθηκαν οι συνθήκες έτσι ώστε λίγες μέρες πριν από το άνοιγμα των σχολείων να ακούγονται από τα πιο υπεύθυνα χείλη αυτές οι δυσοίωνες προβλέψεις και ποιοι είναι οι υπεύθυνοι για την τόσο δύσκολη κατάσταση της παιδείας.
Παράλειψαν να μας πουν ότι με αφορμή το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο το οποίο πρόσφατα ψήφισαν για τη «διάσωση της κοινωνικής ασφάλισης», τριπλάσιος αριθμός εκπαιδευτικών σε σχέση με την προηγούμενη σχολική χρονιά οδηγήθηκε βίαια στη συνταξιοδότηση. 14.500 δάσκαλοι και καθηγητές αναγκάστηκαν να προβούν σε ενέργειες για τη συνταξιοδότησή τους προκειμένου να γλιτώσουν τον εγκλωβισμό στην υπηρεσία που θα σήμαινε την αποχώρησή τους με μπαστούνι.
Με βάση τις προηγούμενες δεσμεύσεις της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ θα έπρεπε να γίνουν και 14.500 νέες προσλήψεις μόνιμων εκπαιδευτικών, ένας διορισμός για κάθε παραίτηση. Οι διορισμοί που έγιναν τελικά κατά παράβαση και του ισχύοντος νομικού πλαισίου ήταν 2.815 εκπαιδευτικοί, οι μισοί δηλαδή σε σχέση με την προηγούμενη σχολική χρονιά.
Πριν από λίγους μήνες ήταν όλοι αισιόδοξοι στο Υπουργείο Παιδείας ότι τα πάντα θα κυλούσαν ομαλά και ότι τα κενά θα καλύπτονταν από την ανάκληση και μόνο των αποσπάσεων των εκπαιδευτικών που υπηρετούσαν σε γραφεία. Δυστυχώς όμως ο αριθμός των 5.000 εκπαιδευτικών που επιστρέφουν στις τάξεις σύμφωνα πάντα με τα στοιχεί του Υπουργείου από τη μια δεν επαρκεί ούτε στο ελάχιστο για να καλύψει τις πραγματικές ανάγκες και από την άλλη θα δημιουργήσει τεράστια προβλήματα στη λειτουργία των υπηρεσιών της εκπαίδευσης.
Τώρα αρχίζουν να δρομολογούν και το μέσο των συγχωνεύσεων Τμημάτων προκειμένου να καλύψουν τις ανάγκες σε εκπαιδευτικό προσωπικό αδιαφορώντας, αν αυτό είναι προς όφελος των μαθητών. Κατά τα άλλα το πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε πριν από λίγους μήνες είχε τον τίτλο «Πρώτα ο Μαθητής».
Δυστυχώς στις πρόσφατες δηλώσεις δεν παρουσιάστηκε μόνο η μισή αλήθεια αλλά αναιρέθηκαν δεσμεύσεις και εξαγγελίες όχι προεκλογικές αλλά ακόμη και μετεκλογικές.
Η κυρία Διαμαντοπούλου εισάγοντας μερικές αλλαγές στο σύστημα διορισμού των εκπαιδευτικών λίγους μήνες μετά από την ανάληψη των καθηκόντων της, είχε δηλώσει με απόλυτη αυστηρότητα και με κατηγορηματικό τρόπο ότι καταργείται ο θεσμός των ωρομισθίων εκπαιδευτικών, ότι σταματάει επιτέλους η ομηρία χιλιάδων δασκάλων και καθηγητών. Την ίδια στιγμή και με το νέο νομοσχέδιο που κατέθετε έφερνε το θεσμό των αναπληρωτών με μειωμένο ωράριο που ουσιαστικά είναι μια πιο εξελιγμένη μορφή του ωρομίσθιου.
Τι κάνει όμως σήμερα το υπουργείο παιδείας για να καλύψει τα κενά που δημιούργησε από τις αθρόες συνταξιοδοτήσεις ;
Όπως είναι ήδη γνωστό με την 33/2006 – 26-8 – 2010 Πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου εγκρίθηκε η πρόσληψη επτά χιλιάδων τετρακοσίων πενήντα (7.450) ωρομίσθιων Εκπαιδευτικών και μέχρι τον αριθμό του ενός εκατομμυρίου εκατόν δέκα επτά χιλιάδων ( 1.117.000) ωρών καθώς και η πρόσληψη τριών χιλιάδων τριακοσίων πενήντα (3.350) Ωρομίσθιων Εκπαιδευτικών και μέχρι τον αριθμό των πεντακοσίων είκοσι επτά χιλιάδων εννιακοσίων τεσσάρων (527.904) ωρών.
Με λίγα λόγια όχι μόνο δεν καταργεί τους ωρομίσθιους εκπαιδευτικούς αλλά αντίθετα τους διευρύνει και μάλιστα με πιο αντίξοες εργασιακές συνθήκες, αφού με βάση το νέο νόμο οι ωρομίσθιοι θα εργάζονται για 4 ώρες εβδομαδιαίως που αντιστοιχεί σε ένα μισθό λιγότερο από 200 ευρώ το μήνα σε αντίθεση με τους ωρομίσθιους των προηγούμενων ετών που εργάζονταν μέχρι 11 ώρες την εβδομάδα με μισθό περίπου 300 ευρώ μηνιαίως. Αν όλα αυτά δε σημαίνουν την εξαθλίωση του εκπαιδευτικού όπως επίσης και την υποβάθμιση του εκπαιδευτικού έργου σε όλο τους το μεγαλείο, τότε πραγματικά οι λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους.
Με βάση λοιπόν τα στοιχεία που βγαίνουν από τα επίσημα χείλη των κυβερνώντων είναι πλέον ολοφάνερο ότι οι πραγματικές επιλογές της εκπαιδευτικής πολιτικής του Υπουργείου Παιδείας στον τομέα των προσλήψεων στοχεύουν σε δραστική μείωση των μονίμων εκπαιδευτικών και στην αντικατάστασή τους με εκπαιδευτικούς ελαστικά εργαζόμενους και πενιχρά αμειβόμενους, άμεσα εξαρτώμενους από την εκάστοτε πολιτική ηγεσία και υπάκουα όργανα εκτέλεσης εντολών.
Οι πολιτικές αυτές πρακτικές που ξεδιπλώνονται κομμάτι κομμάτι και με την αμέριστη συμπαράσταση πολλών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης δεν έχουν καμιά σχέση με τους όρους: πολιτική ηθική, υπευθυνότητα, σοβαρότητα, αξιοπιστία, εμπιστοσύνη, ενώ προσεγγίζουν περισσότερο τα όρια της πολιτικής αλητείας, του λαϊκισμού, της παραπληροφόρησης, του εμπαιγμού. Οι πρακτικές αυτές θα λέγαμε ότι οδηγούν με ακρίβεια στην επιβεβαίωση της πρόβλεψης του πρωθυπουργού στη Βουλή όταν απευθυνόμενος στην αντιπολίτευση και θέλοντας να σχολιάσει πολιτικές τακτικές ανευθυνότητας είπε : «θα μας πάρουν με τις πέτρες». Μάλλον έρχεται αυτή η ώρα.
Πόσα αποθέματα υπομονής να διαθέτει άραγε κανείς προκειμένου να αντέξει τόση κοροϊδία; Πόσο ασθενή μνήμη πρέπει να έχει ο εκπαιδευτικός προκειμένου να πιστεύει καθημερινά τις βαρύγδουπες εξαγγελίες κενές περιεχομένου; Ως πότε οι εκπαιδευτικοί θα σκύβουν τα κεφάλι υπομένοντας την απαξίωση και την κοροϊδία;
