Διάλογος για το 1ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ
Ανατροπή ή
διαχείριση;
του Σπύρου Αρμενιάκου
Κάθε φορά, σε κάθε
συνέδριο της Αριστεράς, κλέβουν την παράσταση τα οργανωτικά, καταστατικά,
ρυθμίσεις εκλογές οργάνων, λίστες.
Σαν κόμμα επιτρέπαμε το
δικαίωμα αναλογικής εκπροσώπησης κάθε τάσης, κάθε ρεύματος, που συνήθως
εκφράζει κάποιο επίπεδο της συνείδησης της ίδιας της κοινωνίας. Τα όργανα
αποφασίζουν συλλογικά και εκπροσωπούν συνθετικά τα κόμμα. Άρα αυτά που υπάρχουν
έφεραν τον ΣΥΡΙΖΑ αξιωματική αντιπολίτευση, και με τις συνιστώσες. Αυτά δεν
πρέπει να επισκιάσουν τα καίρια πολιτικά ζητήματα του Συνεδρίου. Οι κοινωνικές
και πολιτικές συμμαχίες, η κυβέρνηση της αριστεράς, η πολιτική έναντι της
Ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το οικονομικό πρόγραμμα που συνάμα θα
είναι κοινωνικό, για την ανάπτυξη.
Άρα ένα Συνέδριο όχι
οργανωτικό χαρακτήρα αλλά πολιτικό, με απαντήσεις σε μεγάλα ερωτήματα που θα
απαντούν και θα απευθύνονται στην πλειοψηφία του Ελληνικού λαού, που έχει χάσει
το χαμόγελο του και δυστυχεί και εξαθλιώνεται. Παράλληλα πρέπει να αναρωτηθούμε
γιατί, ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, δεν κερδίζουμε την εμπιστοσύνη του;
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει
πείσει, από τις εκλογές και μετά δεν έχει καταφέρει κάτι, είναι οι τελευταίες
ταλαντεύσεις που παρουσιάζει και δεν έχουμε πείσει βάση αυτών και για το
εναλλακτικό ριζοσπαστικό πρόγραμμα εξόδου από την κρίση από ένα δρόμο υπέρ των
λαϊκών τάξεων.
1. Η λογική του "ώριμου φρούτου". Πολλοί
πίστεψαν ότι η τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη θα έπεφτε από το
βάρος των μέτρων στην Άνοιξη και αρκεστήκαμε σε ένα αντιμνομηνιακό λόγο και
ξεχάσαμε ότι κυβέρνηση της Αριστεράς σημαίνει πριν και πάνω από όλα μαζικό
κίνημα που σημαίνει δράση των μελών, των εργαζομένων, των πολιτών.
2. Προσέγγιση στο μεσαίο χώρο. Η ηγεσία, βλέποντας
τις δημοσκοπήσεις, αρχίζει να προβληματίζεται και κάνει το λάθος και προσπαθεί
να ενδιαφερθεί για το λεγόμενο μεσαίο συντηρητικό χώρο, νομίζοντας ότι έχει
συσπειρώσει τα αριστερά ριζοσπαστικά στρώματα.
Με τους 1,5 εκατ. άνεργους
με αυτοαπασχολούμενους χωρίς δουλειά, με νέους χωρίς μέλλον, με 600.000 εργαζόμενους
απλήρωτους, κανείς δεν μπορεί να το ισχυριστεί αυτό, αλλά μόνο ένα τμήμα από
αυτούς έχουμε προσεγγίσει και δεν κάναμε αυτό που οφείλαμε να κάνουμε και να τους
πείσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κοντά τους, ότι συμβάλουμε αποφασιστικά στην
οργάνωση των αγώνων τους.
Να τον πάρουμε από το
χέρι και να μας ακολουθήσει όπως πρώτα γιατί είμαστε κοντά του, γιατί είμαστε
μπροστά στα κινήματα μπροστά στις πλατείες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα
αποκτήσει την κυβέρνηση καθησυχάζοντας αυτούς που τον φοβούνται, αλλά
κερδίζοντας την εμπιστοσύνη αυτών που τον έχουν ανάγκη.
3. Ο ΣΥΡΙΖΑ τον χρόνο αυτό, ενώ είχε ένα αριστερό
λόγο για εσωτερική κατανάλωση του κόμματος είχε και ένα λόγο για να καλοπιάσει
τον μεσαίο χώρο.
Οι δηλώσεις για τα
χαράτσια, το κατώτερο μισθό, τα ταξίδια, έφεραν σύγχυση και προβληματισμό σε
ανθρώπους που πίστεψαν και είδαν στον ΣΥΡΙΖΑ την ελπίδα ότι η ζωή τους δεν θα
είναι οριστικά δεμένη με την φτώχεια.
Οποιαδήποτε αναζήτηση
διεξόδου πρέπει να ξεκινά από τα προβλήματα του Λαού και του Τόπου.
Αφετηρία η κατάργηση των μνημονίων.Άρνηση πληρωμής χρέους.
Ακύρωση δανειακών συμβάσεων.
Χωρίς αυτά δεν μπορεί να γίνει λόγος για ανατροπή.
Αυτό όμως είναι αντίθετο
με τις επιταγές της Ε.Ε. Αυτή είναι όμως υπεύθυνη για την σημερινή κατάντια.
Δεν θα υπάρξει πραγματική παραγωγική ανασυγκρότηση, αν δεν συγκρουστούμε με τα
μέτρα και την πολιτική της Ε.Ε.
Αυτό πρέπει να το έχουμε
πλήρη συνείδηση. Έτσι θα γίνει η έξοδος από την κρίση σε όφελος των αδύναμων.
Η προσπάθεια αυτή θέλει
αγώνες, δεν θα είναι περίπατος.
Είναι αναγκαία η
συγκρότηση ενός μετώπου από τους άνεργους, εργάτες, μικρομεσαίους, νέους που
μεταναστεύουν.
Έτσι θα ανοίξει ο δρόμος
αυτός που θα μας οδηγήσει σε μία κοινωνική αλλαγή, σε μία άλλη κοινωνική
οργάνωση, που δεν θα τα καταφέρει αν δεν έχουμε την στήριξη ενός μεγάλου λαϊκού
κινήματος που θα του πούμε τι ακριβώς είναι μία κυβέρνηση της αριστεράς που θα
τον οδηγήσει στο τέλος σε μία σοσιαλιστική κοινωνία.
Πρέπει να γίνει
αντιληπτό σε συντρόφους ότι το καπιταλιστικό σύστημα είναι πανίσχυρο σε
μηχανισμούς και μέσα.
Όταν θα χρειαστεί να το
ανατρέψεις, οι ιδιοκτήτες των μέσων αυτών θα αντισταθούν, γιατί θα θίγονται τα
συμφέροντα τους. Για την ανατροπή αυτού του συστήματος δεν αρκεί ένα κόμμα αλλά
και οι δυνάμεις που έχουν συνειδητοποιήσει και είναι διαθέσιμες να συγκρουστούν
για να στηρίξουν τις επιλογές μιας κυβέρνησης της Αριστεράς.
Συμπερασματικά: Αν
θέλουμε να παραμείνει ο ΣΥΡΙΖΑ μια
εικόνα, οι προσδοκίες δεν θα μπορέσουν να εκπληρωθούν. Δεν μπορεί να υπάρξει
πολιτική κοινωνική ανατροπή με την κοινωνία καθηλωμένη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίσει να είναι ριζοσπαστικός ή θα
καταρρεύσει, οποιαδήποτε στροφή σε μεσαίους χώρους είναι σίγουρη οδός της
απώλειας της κυβέρνησης.
Η κρίσιμη πολιτική
αναμέτρηση θα κερδηθεί αν ο ΣΥΡΙΖΑ
ενισχύσει την ριζοσπαστικότητά του και πιστεύοντας στην ριζοσπαστικοποίηση της
κοινωνίας. Χωρίς τα δύο αυτά πράγματα, δεν θα υπάρχει το φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ.
Σπύρος Αρμενιάκος
(Βίτος)
Συντονιστής ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Δ.Ε.
Μελιτειέων
